Asel /Gerçek Ailem

5🤍

"Alışmak zaman alıyor; zamansa herşeyi.."

İyi okumalarr💖

.....

Gözlerimi açmak için zorlaştırdığım da sanki kirpiklerim birbirine yapışmıştı.

Son bir kez daha denediğimde odada ki ışıktan dolayı tekrar kapatmak zorunda kaldım.

"Uyandı."diyen bir ses duyuldu ama kim olduğunu anlayamadım.

Gözlerimi bu sefer ışığa alıştırarak açtığımda, her şeyi daha net görebiliyordum.

Her kes karşımda bana bakıyordu ve anladığım kadarıyla hastane odasındaydık.

Noldu bana diye saçma bir soru sormucam. Çünkü zaten ne olduğunu hatırlıyorum.

"İyimisin Asel?"dedi ayaz yanıma gelip anlımdan öperek.

"Evet iyiyim."dedim başımı sallayarak.

"Çok korkuttun kızım bizi."dedi serap hanım endişeyle.

"Daha iyiyim merak etmeyin."dedim sakin olmaları için.

"Bebeğim nasıl?"dedim etrafta göz gezdirerek.

"Oda iyi."dedi serap hanım.

Kafamı onaylar anlamda sallayıp kolumda ki seroma baktım. Nerdeyse bitmek üzereydi.

Kafamı tekrar karşımda ki aileye çevirdiğimde içim sıcacık oldu.

Pars abisi'nin omzuna yaslanmış bir şekilde uyuya kalmıştı.

"Boynu tutulabilir isterseniz buraya getirin."dedim yatağı işaret ederek.

"Gerek yok kızım."dedi serap hanım.

"Ben iyiyim siz getirin burada yatsın."dedim yatağımdan kalkarak.

Pars'ı yerime yatırdıklarında bende koltuğa ege'nin yanına oturdum.

"Kafanı omzuma koyarmısın?"dedi ege masum bir sesle, bu hali bana çok tatlı gelmişti yanaklarını mıncırmamak için kendimi zor tuttum.

"Olur."diyip kafamı omzuna koydum.

Mis gibi kokuyordu, deniz ve toprak kokuyordu. Biraz daha bu kokuyu soluyup gözlerimi ayaz'a diktim.

Oda bana bakıyordu zaten gözlerimiz kesişmişti. Ona gülümseyip kimsenin görmediğine emin olup öpücük attım.

Oda kimse görmeden bana öpücük atmış gamzelerini belli edecek şekilde gülümsedi.

O gamzelere ölünür be adam bu kadar yakışıklılık bünyeye fazla dedim içimden.