Gözlerimi açtığımda hastanedeydim kendimi kötü hissediyordum ve çok yorgundum. Bayılmak üzereydim neredeyse ama bayılmadım. Kafamı pencere tarafına çevirdim annem çok mutlu gözyaşlarına boğulmuş bir şekildeydi çok mutluydu. Babam bana el salladı dudağının kenarları kıvrıldı mutlu bir şekilde. Bende son gücümle babama el salladım.
Sonra o malı gördüm emir. Salak bana karizmatik bi şekilde güldü ve el salladı. Bir sinir kriziyle ona bir nah çektim. Çocuk aralanmış ağzına eliyle kapattı. Babam çocuğa ters ters baktı. Annem çocuğun yüzüne bakmadı bile.
Kapıdan hemşire girdi.
"İyimisiniz Aslı hanım" dedi bana neşeli ve şirin bir sesle.
"İyiyim yani pek sayılmaz ama iyiyim biraz kendimi yorgun hissediyorum" dedim gülmeye çalışmaya çalışırken.
"Tamam o zaman yarın taburcu olabilirsiniz" dedi Gülen bir suratla.
Annemle babam içeri girdiler. Hemşire dışarı yavaş adımlarla çıktı.
"Senin için çok korktum iyimisin canım benim birtanem" dedi annem. " o yüzsüzce gelmiş utanmadan" dedi. "İyi yaptın iyili çektin o nahı aferin kızıma benim" dedi ve benim anlımdan öptü.
"Evet anne kendini bir bok 💩 falan zannediyo" dedim.
"Kızım burda çocuğun dedikodusunu yapmayın evde gider yaparsınız" dedi benim canımmm babam.
"Babammm ben yarın taburcu oluyorum" dedim Gülen bir suratla. İkiside bana sarıldı. Benim ailem buydu. Sevgi doluydu. Ve bunu hiç kimse bozmaz bozamaz.
