Kaç saat geçti bilmiyorum. Veya buraya ne ara geldiğimi. Tek hatırladığım colttan bir telefon almam ve olayları öğrenmemle evden çıkmam olmuştu.
Buraya ne ara ve nasıl geldiğim yoktu bende.
O kadar korkuyordum ki birşey olacak diye. Yaraları derin diye ameliyata almışlardı edgar'ı. Beynim sanki benimle alay ediyor gibiydi. Kenarda durgunca oturan brock'a, chester'a ve colt'a baktım. Tek korktukları katil olmaktı biliyordum. Edgar'a birşey olur diye gram korkmuyorlardı. Tüm sinir hücrelerim gerilmişti. Ne ara ona bu kadar değer verdiğimi bilmiyordum. Tek bildiğim şu an ona birşey olursa kendimden bir parçayı kaybedecek olduğumu bilmemdi.
Yanda arada alayla sırıtan brock ve geri kalan sözde dost dediğim insanlar pişman değildi yaptıklarından.
Ama ben pişman etmesini bilirdim
" Hanginiz? "
Diye sordum daha fazla sabredemeyerek. Bu olaya hangisi sebep olduysa ağzına sıçmam gerekiyordu. Benim burada ruhumdan parça giderken orada öylece oturmalarını hazmedemiyordum. Hele ki bu durumu alaya almalarını hiç hazmedemiyordum
Hepsi sessiz kaldı. Kimse kimseyi ele vermiyordu. Histerik bir gülüşle baktım onlara. Aniden kalkıp oturduğum sandalyeyi kaldırdım ve hepsine doğru vuracak gibi olduğumda hepsi yerinden sıçrayıp kafalarını korumak için hamle yaptılar. Hepsi bana afallamış ve korku dolu bakışlarla bakıyorlardı.
Beni ben bile tanıyamıyordum şu an
" Hanginiz?! "
Colt ve chester'ın bakışları brock'u bulunca dişlerimi sıktım. Dost dediğim bağrıma bastığım çocukların şu anki hali beni öldürüyor ve tekrar diriltiyordu. Sandalyeyi yere atıp kırdım. Doktorlar bana şaşkınca bakarken ben gözlerimi bir an bile ondan ayırmadım.
Brock'un bana olan bakışları ne kadar korku dolu olsa da bir alay vardı. Umursamıyordu ve bu beni çileden çıkarıyordu
Eğer şu an kendimi durdurmazsam katil olacaktım.
Telefonumu çıkartıp rehbere girdim. Leonu arayıp telefonu kulağıma götürdüm.
" Alo kanka? "
" **** Hastanesi'ne gel acil. Birşey sorma sonra anlatırım "
Ciddi çıkan sesimle o bile afallamış olacakki birşey demeden onayladığını belli eden birkaç mırıltı bıraktı.
Bu halime ben bile alışık değildim ki o nasıl olsun?
Brock'a baktığımda yüzünden korku vardı. Korkması doğaldı lakin ben onu birazdan öyle bir korkutacaktım ki birdaha o okula ayak basmaya cüret edemeyecekti.
" Hepiniz "
Dedim chester ve colt'a da ayrı bir sinirliydim.
" Bugünden sonra hiçbiriniz yüzüme bakmayacak "
Başka bir sandelyeyi altıma çekip oturdum ve onlar birbirlerine bakarken leon'u beklemeye başladım.
En çok koyan neydi biliyor musunuz?
Edgar'ın en başta haklı olmasıydı.
10 dakikaya kalmadan Leon geldiğinde yanında sandy'de vardı. Bir hışımla olduğum yerden kalktım.
" Burada duracak ve Edgar hakkında bana bilgi vereceksin. Bu odadan doktor çıktığı anda beni arayacaksın anladın mı? "
" Reis önce sakin ol, ne oluyor ? Edgar'a ne oldu? "
Bakışım kenarda oturan 3'lüyü bulunca Leon anlamış olacak ki boynundaki bir damar gözüktü. Onlara en az benim kadar sinirliydi.
" Bende kral "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MASKE // FANGAR \\
Romansahangisi gerçek hangisi yalan artık ayırt etmek istemiyorum..
