die ;; niki + eunchae

2.0

Eunchae, arayan numara telefonunda kayıtlı olmadığı için telefonu açıp açmamak konusunda tereddütte kalmıştı. En son merakına yenik düşün aramayı yanıtladı ve telefonu yavaşça kulağına götürdü. "Alo?"

Ses tanıdık gelmişti Eunchae'ye ama çıkaramamıştı sesin kime ait olduğunu. "Alo?"

"Eunchae, merhaba ben Kazuha. Bilirsin, şu deney..."
"Biliyorum. Sana da merhaba."

"Anlatacaklarımı iyi dinle lütfen, hemen lafa gireceğim. Diğer bütün deneyi sürdüren doktorlar içeri atılmıştı ancak ben şikayeti kendim yaptığım için birkaç ay kaldım içeride sadece. Şimdi deneyle bağlantısı olan tek kişi ben olduğum için kişi listesinde kimsesiz olduğu saptanan üç kişi var. Kimliklerini yok ederek 'öldü' gösterdiklerini bildiğim için üç kişinin kimsesiz olması az bile geldi gözüme ancak dikkatimi daha çok çeken bir şey vardı. İçlerinden birinin soyadı Nishimura'ydı. O gün yanındakilerinin de soyadının Nishimura olduğuna eminim, karakolda kimlik kartlarını uzatırken görmüştüm. Eğer tanıyorlarsa diye..."

Eunchae yattığı yerde dikleşti. "İsmini biliyor musun?"

Kazuha'nın sesi bir süre gelmedi. Sonrasında devam etti. "Söylemişlerdi ama soyismini duyunca ona odaklandım ve ismini hatırlamıyorum şu an. İstersen sana benimle iletişime geçen karakolun numarasını atayım, sen kendin öğren."
Eunchae derin bir iç çekti ve sonra devam etti. "Pekala, bekliyorum."

Kazuha telefonu kapattı ve Eunchae nesaj kutusundan gelmesini beklediği mesaj için telefonun üst kısmına odaklandı. Gelen ilk mesaja tıkladı ve bu mesaj Riki'den gelmişti.

Güzelim, bugün yemeğe bize gelmene karar verdik.
Reddetmek yok

Eunchae derin bir nefes alıp içindeki heyecanı bastırmaya çalıştı. Riki'ye mesaj yanıtını yazarken üstten gelen bir sonraki bildirimden ötürü hızlıca mesajı yolladı ve aynı bilinmeyen numaradan gelen mesaja tıkladı.

Bilmytum bak

Kazuha'nın yolladığı mesajda gözüken numaraya tıkladı ve telefon otomatik olarak numarayı aradı. Eunchae telefonu beklerken yerinde duramıyordu. Merak ediyordu o kişinin kim olduğunu. "Alo?"

"Alo? Merhaba. Ben deney sonucu ailesini bulmaya çalıştığınız Nishimura soyadlı kişinin yakınıyım sanırım."

"Siz kimsiniz?"

Eunchae kaşlarını çattı. "Ben Hong Eunchae ama Nishimura soyadında bir aile biliyorum burada. Detayları karakola geldiğimde size anlatırım çünkü eminim not almak istediğiniz yerler olacaktır."

Karşı taraftan gelen gülüşle birlikte göz devirdi Eunchae. Kendisi heyecandan yerinde duramazken telefonun diğer ucundaki kişinin son derece rahat olması, sinirlerine dokunmuştu. "Hanımefendi, karakolla iletişime geçen biri olarak fazla cüretkârsınız doğrusu. Pekala, her zaman kapımız açık. Aileyle beraber gelirseniz çok iyi olur, çünkü bu çocuğun da ailesini tanıması lazım."

"Çocuk mu?" dedi Eunchae kaşlarını çatarak. Karşı taraftan onay yanıtı gelince oturduğu yerden kalkıp huzursuzca dönüp durdu odada. "Anladım, iyi günler."

"Bu hafta içinde gelmeniz lazım çünkü haftaya farklı bir karakola sevk edilecekler ve o civardaki aileler soruşturulacak."

"Çok saçma!" dedi Eunchae. Ellerinde bulunan bu insanları birer mahkum gibi karakol karakol gezdirmelerine tahammül edemedi. "Saçma değil hanımefendi, elimizde sanki on yaşında dünyaya gelmiş bebekler gibi düşünün onları. İsim ve soyisimlerini söylüyorlar ama arkalarında hiçbir iz yok!"