Leandra - Barış Alper Yılmaz fc

0,3

AY HELLOOOOOO GELDİM GELDİM LUTFEN YORUM YAPMAYİ VE YİLDİZA BASMAYİ UNUTMAYİN NOLUUUUUUUUR

    Antreman sonrası takımla beraber akşam yemeğine çıkmaya karar vermiştik. Tabii ki tüm kadro gitmemiz imkansızdı zaten çoğu da evine gidip dinlenmek istemişti.

   Biz de o yüzden aktif kısım olarak takılmaya karar vermiştik. Hiç bir arkadaşım yoktu şu an takımdakilerden başka. Zaten her zaman böyleydi kız arkadaş edinmek bir kızın nasıl en büyü hayali olabilirdi ki. Sıkıntılıydı, çözümlenmeliydi.

    Bana ayarladıkları ev ne çok büyük ne de küçüktü bayılmıştım. Zaten bir çok sipariş vermiş evi kendime göre dizayn da etmiştim kısmen. Şu an da giyinme odasının tam ortasında dikilmiş ne giyeceğime bakıyordum.

   Çok abartmak istemediğimden
ilk önce kombinin ana parçası olan deri ceketimi askıdan çıkarıp koltuğun üstüne fırlattım. Sonra gözüme çarpan diz üstü siyah arka kısmındaki büyük sırt dekoltesinden başka hiçbir olayı olmayan uzun kollu üstüme yapışan elbiseyi aldım. Kurtarıcı parçaydı. Çekmeceden hafif uzun çorapları da aldıktan sonra harika klasik kurtarıcı kombinim bitmişti. Hızla üstümü giyinip, beyaz nike ayakkabılarımı da giyerek evden çıktım.

   Beni müsait olan herhangi birinin alacağını ve aşağıya inmemi yazmıştı Mauro. Deri ceketi aldığım için kendime onlarca teşekkür etmiştim bu zamanda çünkü hava gerçekten yazın bittiğini bağırıyordu.

   İki gün sonra maç vardı yarın son antrenmanı yapacaktık tabii ben statü gereği kadroya giremiyordum. Tribünde olacaktım. Zaten yetkililerde hâla bazı takımların oyuncu araması sebebiyle kadın transfer süresini uzatmış ay sonuna kadar da zorunluluk koşmamıştı.

   Korna sesiyle kafamı kaldırdığımda siyah arabaya doğru ilerledim. Bizimkilerden biri olduğuna emindim ancak camı hem  kapalı hem de filmli olduğundan kimin geldiğini bilmiyordum.

Ön kapıyı açtığımda bir an karşıma çıkan esmer kadın ve sürücü koltuğunda oturan Barış duraksamamı sağladı.

"Selam canım." Kız konuştuğunda daha fazla saçmalamamak adına gülümseyip selam verdim. Hızla arka kapıyı açıp oturunca kızda açık kalan ön kapıyı kapattı. Barış arkasına dönüp kafa selamı verdiğinde ben de gülümsedim.

"Diğerleri de mi yeni geçiyor en sona biz mi kaldık?" Gözünü bir saniyeliğine yoldan çekip dikiz aynasından bana baktı. "Biz kaldık." Onaylayarak kafamı sallayıp cama doğru dönüp yola çevirdim kafamı.

"Ay Barış yapma arabadayız!" Kız bir an da öyle bağırıp şuh bir kahkaha atınca kafam ister istemez ön tarafa döndü. Barış kaşlarını çatmış bir yola bir kıza bakıyor, daha çok anlamaya çalışıyor gibiydi. Kız arkasına dönüp ters bir bakışla bana baktı.

"Hayatım sevgilimle aramızda ya hani sen önüne mi dönsen?" Önce kaşlarım havaya kalktı sonra geri indi. Yeni gelmişken tabii ki takım arkadaşımın sevgilisine saygısızlık yapmak istemezdim ancak benim de sınırlarım vardı. Tam ağzımı açacakken Barış konuşmaya karar vermişti anlaşılan.

"Dön önüne Elçin. Bunu da sonra konuşuruz."
Kız yani Elçin önüne dönünce Barış da bana dönüp daha çok mahcup gözlerle baktı ancak fazla odaklanmadan kafamı yana çevirip yola odaklandım.

Yolda geçirdiğimiz süre boyunca kimse konuşmamıştı. Geldiğimizi anladığımda hızla arabadan inip çantamı aldığım gibi arkamdan gelen çifti takmadan içeri ilerledim. Çok kalabalık bir mekan değildi zaten ancak bize ayrılan uzun masanın bulunduğu alan boştu. Anlaşılan güzel bir takım yemeği için güzel bir alan yaratılmıştı.