i cried out, but nobody understood

03

(Yazar Notu: İYİ BAYRAMLAR ŞEKER ŞEYLER! Bakın bu da size bayram armağanım olsun. Birkaç uyarım olacak. İlki, bölüm bi minik uzun, o yüzden şarkıyı başladığı yere koydum. İkincisi, yanınıza bol bol çikolata alıp öyle yiyin, onun da ilk sebebi bir noktada glikoza ihtiyaç duyuyorsunuz ikincisiyse angst. Merak etmeyin happy ending. İyi okumalarr)

Irma önündeki müthiş dağınıklığa bakarak iç geçirdi. Birbirine girmiş saçlarını elini bir tarak gibi kullanarak şöyle bir düzeltti ve tepeden bağladı. Kimseyi ezmemeye çalışarak ayağa kalktı ve tarif edilemez görüntüyle nasıl başa çıkacağını düşünmeye başladı.

Zira yine aşırı yorgunlukla biten bir gecenin ardından sonunda uyuma kararı alınmış ve hatta bu karara türlü oyun ve ikna çabaları ile -hepsi Nick ve Beatrice'in marifetiydi- beraber kalınma ve beraber uyuma kararı da eklenmişti.

Koltuklar kenara çekilmiş, masalar öteki odalara taşınmış, oturma odasının zemini çok büyük ölçüde açılmıştı. Evde var olan tüm yatak, yorgan, çarşaf, yastık, şişme yatak, uyku tulumu ve bilimum uyumaya yarayan her türlü araç gereç yığılmış ve herkes bir şekilde sıkış sıkış yan yana yatmıştı.

En köşeye Jason geçmişti, hemen yanına Roy sığışmış, sonrasında sırayla Kori, Ophelia, Beatrice, Irma, Charles, Sarah, Alex ve Nick sıralanmıştı. Ortada dönen akıllara ziyan muhabbetler, salak salak şakalar, birbirine laf atanlar ve tuhaf diyalogların ardından birer birer uykuya dalmışlardı.

Her gecenin sabahı olduğu gibi o gecenin de sabahı oldu ve uyandılar. Irma ise acaba uyanmasa mıydım, diye düşünmekten kendini alıkoyamıyordu çünkü mesela Beatrice niçin Charles'ı yastık olarak kullanıyordu?

Nick niçin Charles'ın bacağına sarılmış bir haldeydi?

Ophelia nasıl başaşağı yatmayı başarmıştı?

Sarah neredeydi?

Jason neredeydi?

Kory neden Roy'u peluş oyuncakmışçasına kucaklamıştı?

Yeni soru, Sarah nasıl battaniyenin altında fark edilmeyecek kadar top gibi kıvrılmıştı?

Tanrı adına Alex neden bir ceset gibi yatıyordu?

Yarım yamalak kendisinin de birisini yastık olarak kullandığını hatırlıyordu fakat bu kişi kimdi?

BİR GECEDE NASIL BU HALE GELEBİLMİŞLERDİ?

"Uyanmışsın! Bir an uyanık olan tek kişinin ben olacağını düşünmüştüm."

Irma aniden duyduğu ses karşısında sertçe irkildi ve arkasını dönmeye yeltendi. Eş zamanlı bir şekilde yerdeki yorgana ayağı takılıp yalpalarken dengesini kaybetti ve düşeyazdı. Gözlerini sıkıca kapatıp yere çarpmayı beklerken aslında düşmediğini, sesin sahibinin kendisini tuttuğunu fark etti.

Sesin sahibi, yani kayıp olduğunu zannettiği Jason, Irma'yı tekrar ayağa kaldırırken bu alışkanlığı bırakmam lazım, diye mırıldandı. Irma alelacele üstünü başını toparladı ve bu sefer düzgün bir şekilde Jason'a döndü.

"Bir gecede nasıl bu hale geldiğimiz hakkında bir bilgin var mı?" diye sorduğunda Jason yarım ağız gülümsedi ve cevap verdi.

"Tek çocuktun değil mi sen?"

"Evet?"

"Belli oluyor."

"Ne demek istiyorsun?"

"Şunu demek istiyorum, Irma. Bu ortamdaki kişilerin yarısı kalabalık kuzen ortamında büyümüş insanlar, geceki kaosta hayatta kalabilmek için adaptasyon geçirmişler anlyacağın. Kalan yarısı senin gibi bireysel takılırken ben gibi çok sayıda kardeşe sahip olanlar kolayca sıyrıldılar."