Luther Harvey
Melisa'nın içten içe her şeyi sorguladığını anlamıştım. Fakat önümde ki zeki kadın bütün bilmeceleri çözmeye çalışırken gözden çıkardığı bir şey vardı;
Bayılacaktı.
Bugün, Melisa'yı bir daha buraya geri getirmemek üzere kendi yaşadığım yere götürecektim. Kalırsa, sonsuza kadar güvende ve huzurla kalabileceği bir yere.
Melisa, saniyeler içinde yere yığılmıştı. İçimden her ne kadar onu yere kapaklanmadan önce tutmak geçse de, saklandığım yerden çıkamamış ve derin bir uykuya dalmasını beklemem gerekmişti.
Neredeyse bir dakika sonra, Melisa'nın bilinci kapandığında yanına ilerledim ve onu kucağıma aldım. Zaman kaybetmemek adına hızla arabaya ilerledim.
Cebimden anahtarımı çıkartıp arabanın kilidini açtıktan sonra tek elimle rahat bir şekilde, bu sefer de kapıyı açtım ve arka koltuğa Melisa'yı bıraktım.
Kapıyı kapattım ve sürücü koltuğuna oturup evime doğru sürmeye başladım.
Melisa Lavin
Gözlerimi açtığımda, derin bir uykudan uyanmış gibi hissetmiştim kendimi.
Fakat bir sorun vardı. Küçük, ufacık bir sorun;
Ben kendi evimde değildim.
Gözlerimi neredeyse yerlerinden çıkacak kadar büyüttüğümde aynı zamanda da seslice yutkunmuştum.
"Gözlerin yerlerinden çıkacak. Dikkat et." Duyduğum ses ile şaşkınlığımı gizleyememiştim. Ses bir kişi tarafından değil, odanın neresine kurulduğunu çözemediğim daha doğrusu çözmeye zaman bulamadığım hoparlör tarzı bir şeyden geliyordu. Tüylerim ürperdi.
Bu, o katildi.
"Ne istiyorsun benden?"
Şen bir kahkaha yükseldi. "Şaka gibi, beni her duyduğunda bu cümleyi mi kurmayı planlıyorsun sen?"
Yaptığım şey elbette gülünç bir hareketti fakat bu duruma onun gülmesi sinirlerimi epey bozmuştu.
"Kes çeneni." Dediğimde güldü.
"Bildiğin tek cümleler bu mu? 'Ne istiyorsun benden?', 'Kes çeneni.'"
"Sinirlerimi bozuyorsun." Dedim sadece. Aynı zamanda da yataktan inmiş odayı kurcalamaya koyulmuştum.
Bende ki bu rahatlık nereden geliyordu?
Söylediklerimi es geçip, "Annen sana öğretmemiş miydi birinin evi kurcalanmaz diye?" Dediğinde, dolabı açmak için uzattığım elim birkaç saniye duraksadı. Elimi, açmak üzere olduğum dolaptan çektim ve boğazımı temizledim.
Hem izleniyordum, hem de bir katil tarafından aşağılanıyordum. Harika!
Sonrası sessizlikti. Fırtına öncesi sessizlik.
Çünkü bu katil, ama bir katile göre daha korkak olan adam benim ne kadar ileriye gidebileceğim hakkında tek bir fikre sahip değildi sanırsam.
Sessizlik devam ederken, ben önümde duran çekmecelere, dolaplara baktım. Duvarların bir tarafında boydan bir ayna vardı.
Çekmecelerin hepsini teker teker açtım. Sonra ellerimi önümde birleştirip öylece bekledim.
"Melisa Lavin, planın nedir?" Diyen katili umursamadım ve boş olan çekmecelerden bir tanesini yerinden çıkarttım.
Kapıya doğru ilerlediğim de, sağ tarafımda boydan ayna kalmıştı. Yavaş yavaş, kapıyı açacakmış gibi elimi kapı kulpuna uzatırken bir andan sol elimde ki çekmeceyi aynaya fırlattım.
"Hay!" Diye bir tepki aldım karşılığında. Tahminlerim doğru çıkmıştı, bu aynanın içinde kamera vardı. Sevgili katil, beni fazlasıyla aptal yerine koymuştu.
Aynanın içerisinde, kameranın olduğu yerden dışarıya yani bana doğru hafif bir kırmızı nokta şeklinde bir ışık vardı. Ve bu da demek oluyordu ki orada herhangi bir teknolojik alet vardı.
Ve o sanırım kameraydı.
Anında sırıtmaya başladığımda bir ses daha yükseldi odadan.
"Sırıtma, kıpırdama! Her yer cam oldu!" Demesiyle beraber olduğum yerde dondum kaldım. Hayır, yerin cam olmasından kaynaklı değildi.
Dediği şeyden bir şeyler çıkartacak olursam eğer; Ya odanın farklı yerlerinde de kamera vardı, ya da benim kırdığım yer de bir ses dinleyici veya farklı bir makine vardı.
İkilemede kalıp, daha fazla orada dikilmek istemediğimden yatağa ilerledim. Yorganın altına girip uzandım ve kafamı o rahat yastığa koydum. Gözlerimi kapadım.
"Gelebilirsin, kapadım gözlerimi." Dediğimde bir yandan da, sesimi duyup duyamadığını algılamaya çalışıyordum.
Birkaç dakika sonra ben daha ne olduğunu anlayamadan burnuma bir bez kapatılmıştı. Çırpınmadım, haraket etmedim. Zorlamadım çünkü sonuç olarak yine bayılacaktım.
Fazlasıyla zekiydim. Yani öyleydim değil mi? Ve bunca yıl bekar kaldığıma göre aşk hakkında çözdüğüm tek bir şey vardı, o da; Aşk zeki kadın sevmiyordu.
Bayılmadan önce düşündüğüm şeylere kaç puan?
Bilincim kapanmadan önce ise ablamın neden bu kadar korkak bir katil seçtiğini sorguluyordum.
