Arkadaş grubunuzla okulunuzda gizli bir geçit bulduğunuzu düşünün.. Zeynep, Gülçin, Hira ve Nisanın okullarının sakladığı sırrın peşine düşmesiyle işler karışır...
"Doğanın derinliklerinde, lalalala Bir adam yaşarmış, lalalala Kimi zaman yakar, kimi zaman söndürür, Öfkesi toprağa gömer, sevgisi rüzgarıyla ferahlatır, sessiz sedasız dinler evreni lalalala..."
Açılmamakta direnen göz kapaklarımı zoraki şekilde araladığımda bu ürkütücü şarkının nereden geldiğini anlamak için dikkat kesildim, şarkı aynı sözleri tekrarlayak devam ediyordu, ne demek istediğini anlamadım ama sözleri aklıma not ettim. Buraya geldikten sonra sorunsuz şekilde ormandan çıkmıştım, çıktıktan sonra ise kızları bir türlü bulamamıştım. Tuhaftı ama etrafta anlamsız bir güven hissediyordum, sanki onca korkunç yaratığın ortasında değilmişim gibi.
En sonunda aramaktan bitkin düştüğümde tüten bir duman görmüştüm, biraz daha yaklaştığımda bunun bir ev bacası olduğunu anlamıştım, bir ürperti hiss kietmiştim ama önemsemeden eve ilerleyip kapıyı çalmıştım.
Dün gece
Bir kaç saniye sonra kapıyı beyaz saçlı, kamburlu, yeşil gözlü ve kat kat kıyafetli yaşlı bir kadın açmıştı, göz göze geldiğimizde bir ürperti daha sırtımdan geçti. Kadın beni tepeden tırnağa süzdüğünde de bu his devam etti, "Kusura bakmayın, bu gece kalacak yerim yok, bana yardımcı olur musunuz?" Diyecek cesareti bulmuştum kendimde.
Bir saniye kadar bakışları gözlerimde gezindi ve "içeri geç kızım." dedi.
Bir soluk vererek minnetle gülümsediğimde bir yabancının evinde kalmaya muhtaç olduğum için bulunduğum duruma lanet ettim. Yine de belli etmeden yaşlı kadının bir adım gerisinde içeri ilerledim.
Evi incelemeye başlayan gözlerim ilk olarak duvarda asılı olan dört sembole takıldı, harlanmış kızgın bir ateş, hemen yanında dalgalı bir okyanusu andıran su, altında yeşil ve kahverengi toprak sembolü, yanında ise bir galaksi gibi kıvrılmış hava...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
yaşlı kadın baktığım yeri bana dönmeden anlayıp "dört element" dediğinde bakışlarımı ona çevirdim bana bakmadan odayı üstünkörü toplamaya çalışıyordu, anlaşılan misafir beklemiyordu. Odayı incelemeye devam ettiğimde üst üste dizili raflar içindeki kalın eski kitaplar, hemen önündeki masada labaratuvarlarda olan deney tüplerine benzer şişeler, bir parşömene çizili büyük bir yıldız içerisinde tek bir göz, Aynı ürperti yeniden omurgamdan aşağı yayıldı, hislerim tarafından uyarılıyordum ama nedenini anlamıyordum.
Çok farklı bir evdi. Küçük ve tuhaf.
Yaşlı kadına döndüğümde düzenlediği koltuğa oturmuş eliyle benim de oturmam için işaret vermişti, gösterdiği yere karşısındaki koltuğa kurulduğumda gülümseyerek konuşmaya başladı.
