Unique -||AGEPLAY||- SKZ-༆

12

HyunHoMin- (daddy Hyunjin, Minho, baby Seungmin.)
-
-
-

"aferin güzelime!" Hyunjin kendisine doğru minicik adımlar atan bebeğinin parmak uçlarını tutmaya devam etti.

Aynı bebeğinin ona güvenerek adım attığı gibi.

Sonunda babasına ulaşan bebek, yorgunlukla attı kendini güvenli yerine. "Mm.."

"Yorulmuş mu benim bebeğim?" Büyük kemikli ellerini siyah tutamlarda gezdirerek beyaz yüzüne öpücükler kondurdu.

Hyunjin nazlı bebeğiyle kalkarak bebeğinin emziğini buldu ve dudaklarına usulca verdi. Küçükse hemen kabul etmişti, her zamanki gibi.

Her ne kadar henüz onlarla konuşamasada ne istediğini çok güzel anlıyordu.

Bebeği emziği ve PuppyM peluşundan sonra babacığının kucağından inerek halıya doğru emeklemişti.

Havanın cidden en sıcak olduğu dönemlerden geçerken bebeğine zararlı olabileceği korkusuyla klima bile açtırmıyordu.

Bu yüzden karşısında bezli poposunu sallayarak yürüyen bebeğine sırıtarak baktı. "Bakışlarınla yedin yavrum, sakin."

Hyunjin ufak bi kalp krizi geçirdikten sonra Minhonun omzuna vurmuştu eliyle. Ne diye sessizce geliyordu!

Ardından acıttığı için elinide bacaklarının arasına almıştı.

Minho gülerek yanına oturarak narin eline ufak bi öpücük kondurmuştu. "Geçti mi sevgilim."

"Geçmedi."

Minho Hyunjinin yanından kalkarak minik bebeğinin yanına adımladı. Bebeğini yanına alırsa Hyunjinin onu affedeceğini biliyordu nede olsa.

İnce belinden onu beklenmedik bi anda havaya kaldırdığında gördüğü tek şey tavandı.

"Baba!" Evde dolanan ince çığlık sesi bir süre içerideki tek ses olmuştu.

"Ne?" Hyunjin kafasını yavaşça sallayarak yerinden kalktı. Şimdi sarhoş gibiydi.

İkisinin yanına geldiğinde bebeği hala 'baba' diyerek ağlıyordu. "Bebeğim!"

Hyunjin daha uzun olmasının faydalarıyla Seungmini Minhodan alarak kendi kucağına aldı. "Aşkım benim! Hayatımın anlamı! Bebeğim!"

Bebeğini birkaç kez etrafında döndürdü ve zıplattı. Sevinç çığlıkları attı ve kafasının içinde çalan o "melodi" tekrarlandı.

Minhoya baktığında etkisinden çıkamamış şekilde ikisine baktığını gördü. Dayanamayarak sıkıca göğsüne değdi ve sarıldı.

"Şapşal! Kendine gel! Bebeğimiz baba dedi."

"Oğlum.." küçüğün ona bakan endişeli bakışlarıyla birlikte onu kucakladı. Sakince saçlarını okşadığında Hyunjin göz kenarından düşen o yaşı görmüştü. Yinede sesini çıkarmadı.

Minhonun sadece bunun hayaliyle yatıp kalktığını biliyordu.

"Bebeğim! Neden ilk ona dedin? Hm? Ben nolucam şimdi.."

"Ba-ba?"

Hyunjin parlayan gözleriyle baktı ona. Şimdi gerçekten her şey tamamlanmış gibiydi.

Seungmini kirli geçmişinden temiz geleceğine çekmeyi başarmıştılar.

-
-
-
Şimdi, siz : bu çocuk emekliyo ve nerdeyse yürüyo neden simdi konustu diyebilirsiniz ama işte bebeğin travması olduğundan hiç sesini çıkarmıyormuş gibi anlayın

Sınır: takipçim 25 olduğunda