Vroeg of Laat - ONC24

Hoofdstuk 9 - Max en Moritz

Aan Mariannes voorstel hielden ze zich, want de volgende ochtend zat Nicole met Michael in de auto om wat boodschappen te doen. Ze had na aandringen van haar ineens heel aardige zus en schoonzus aangegeven dat ze het fijn zou vinden om even weg te zijn van de familie.

'Ik vind het een beetje stom om te vragen,' begon Michael. 'Maar wat doe je nu de hele dag als je bij ons weg gaat?' vroeg hij. 'Als je het niet wil vertellen is dat ook helemaal goed, natuurlijk,' voegde hij er snel aan toe.

Nicole werd nog steeds een beetje achterdochtig van alle vriendelijkheid, maar koos ervoor om dat gevoel te negeren. 'Het klinkt een beetje raar om te zeggen,' begon ze. 'Maar ik heb op de eerste dag een vrouw ontmoet die ook in haar eentje door het park liep en er deze hele week is en ik trek de hele tijd met haar op,' antwoordde ze.

'Oh, wat grappig,' antwoordde Michael. 'Wat toevallig dan ook. Waarom is zij dan alleen, als ik vragen mag?' vroeg hij.

'Het is een lang verhaal,' zei Nicole, wetende dat ook zij nog niet het hele verhaal kende. 'Maar ze is hier met haar ex. Ze zijn al een half jaar niet meer samen en dus gaat ze niets met hem doen,' vervolgde ze.

Michael knikte. 'Dat kan ik begrijpen,' zei hij. 'Maar hoe zijn jullie elkaar dan tegengekomen?'

Nicole glimlachte. 'Dat was echt compleet toeval,' zei ze, waarna ze uitlegde hoe zij en Jennifer elkaar tegen waren gekomen bij de toiletten op de eerste dag. Daarna vertelde ze over de ontmoeting met de twee onbekenden en de rest van de eerste dag.

'Vertel verder, ik ben benieuwd,' drong Michael aan, dus Nicole bleef praten. Ze vertelde over alle dagen die ze met Jennifer doorgebracht had. De complete rit naar de winkel en het grootste deel van de terugreis.

'Het klinkt alsof jij tot nu toe een veel betere week hebt dan ik,' zei Michael.

'Oh, maar ik moet nog steeds de ochtenden en avonden met jullie doorbrengen,' wierp Nicole tegen.

Michael haalde zijn schouders op. 'Daar heb je een punt,' zei hij. Ondertussen draaide hij het parkeerterrein van Bosrijk op.

'Ik ga zometeen maar weer met Jennifer op pad,' zei Nicole. 'Ze zal zich vast afvragen waar ik geweest ben deze ochtend.'

'Zei je gisteren nu dat je lesbisch was?' vroeg Michael terwijl hij de boodschappentassen uit de achterklep pakte.

'Ja, klopt,' zei Nicole. 'Waarom?'

Michael haalde zijn schouders op. 'Oh, niets,' zei hij. 'Als je vanavond graag met Jennifer wil eten is dat goed hoor, ik ga je niet tegenhouden,' voegde hij even later toe.

'Oke?' zei Nicole vragend. Dat was raar.

'Help me nog even om dit naar het huisje te brengen,' zei Michael alsof er niets gebeurd was. Nicole pakte snel een tas en ze liepen samen naar het huisje.

'Ik wilde je trouwens nog bedanken,' zei Nicole.

'Oh?' vroeg Michael. 'Waarvoor?'

Nicole slikte een keer. 'Je hebt mijn ogen geopend voor een beeld van Katy dat ik helemaal niet toeliet in mijn hoofd. Ik heb eens op zitten letten en ik ben bang dat ik mezelf al jaren voor de gek hou. Dat ik een compleet verkeerd beeld van Katy in mijn hoofd vast had gezet,' legde ze uit.

Michaels gezicht klaarde helemaal op. 'Wat mooi,' zei hij.

Nicole knikte. 'Ik denk dat veel van de problemen die ik met haar had bij mijzelf lagen en ik denk dat ik die maar eens moet gaan oplossen,' zei ze.

'Wat een goed doel,' zei Michael. 'En blij dat ik je daarbij van dienst kon zijn.'

'Misschien moet ik ook maar kijken of mijn gevoelens over Dave en Marianne tussen mijn oren zitten,' zei ze.