Vroeg of Laat - ONC24

Hoofdstuk 10 - Sprookjesbos

In de Droomvlucht had Jennifer besloten dat ze Nicole alles ging vertellen over haar en Brandon. Echt alles. Ze moest het bespreekbaar maken om de man uit haar hoofd te bannen. Ze wilde niets meer met hem te maken hebben na deze week. Ze had de afgelopen nacht amper geslapen, bang dat haar slot op de deur niet zou werken en hij haar in haar bed ineens zou overvallen.

'Zullen we even door het Sprookjesbos gaan lopen?' stelde Jennifer voor. Ze vond het lastig om te beginnen over het trauma dat ze aan Nicole bloot wilde leggen, maar dacht dat de rustige omgeving van het Sprookjesbos wel zou helpen.

'Goed plan,' zei Nicole. 'Daar ben ik nog helemaal niet geweest deze week,' voegde ze toe.

Jennifer glimlachte. 'Laten we maar gaan dan.'

Dus ze liepen samen richting de ingang van het Sprookjesbos. Er viel een ongemakkelijke stilte. Jennifer wist niet zo goed waar ze over moest praten. Ze wist dat je er uiteindelijk naartoe wilde om haar trauma bloot te leggen aan Nicole, maar daar kon ze niet zomaar mee beginnen.

'Het ziet eruit alsof je ergens mee zit,' zei Nicole terwijl ze door de heksenpoort van het Sprookjesbos liepen.

Jennifer bleef nog even stil, nog steeds niet zeker hoe ze daarop moest antwoorden. 'Ja,' zei ze uiteindelijk, nog steeds onzeker. 'Ik wil je dingen vertellen maar ik weet niet goed of je het wel wil aanhoren en ik wil je niet traumatiseren met mijn trauma en ik weet gewoon helemaal niet goed hoe ik dit wil doen.'

'Rustig,' zei Nicole. 'Ik zal luisteren naar wat je te vertellen hebt.'

'Ja, is goed,' zei Jennifer. Ze voelde zich zo ongemakkelijk. Ze had geen idee waar ze moest beginnen, wat ze wilde vertellen en wat het grote doel daarachter zou zijn. 'Ik denk dat mijn hele verhaal vertellen een grote stap is in het afsluiten van het hoofdstuk getiteld 'Brandon' en dat ik dan verder kan,' vertelde Jennifer.

'Dat klinkt zeker als een goede gedachte,' zei Nicole, ook een beetje ongemakkelijk. 'Praat maar gewoon wat. Ik heb de hele dag de tijd, het komt wel op gang,' spoorde ze aan.

Jennifer haalde nog eens diep adem terwijl ze langs het huisje van Roodkapje liepen. 'Ja, zal ik doen,' zei ze.

'Begin maar gewoon te vertellen wat er in je hoofd omgaat. Het kan me niet schelen als ik niets begrijp van wat je zegt, ik zal wel luisteren,' zei Nicole.

'Ja,' zei Jennifer voor de zoveelste keer. 'Ik moet gewoon beginnen met praten,' sprak ze zichzelf toe. Ze haalde nog eens adem en begon toen haar gedachten bloot te leggen aan Nicole, terwijl ze door het Sprookjesbos bleven lopen. 'Deze hele vakantie heeft me laten realiseren dat ik nog helemaal niet over mijn trauma met Brandon heen ben, wat ik wel dacht. Het ging al een paar maanden zo goed, maar ik denk dat ik mijn problemen gewoon aan het negeren was in plaats van ze op te lossen. Ik moet echt van Brandon afkomen, volledig. Ik moet me niet vastzetten in mijn verleden met hem, ik moet vooruitkijken, naar de toekomst. Ik moet mijn hele lading aan trauma kwijt en hem dan volledig uit mijn leven verdrijven, ik denk dat ik dat nodig heb,' zei Jennifer.

'Een heel goed plan. Vertel door, ik zal luisteren,' drong Nicole aan.

Jennifer haalde nog eens adem. 'Je weet al dat Brandon langzaam is veranderd in een niet zo'n lieve man. Ik denk er graag aan terug hoe hij vroeger was, de Brandon op wie ik verliefd ben geworden. Maar de Brandon die hij nu is, is niet zomaar een nare jongen, hij is een verschrikkelijk vies mens,' vertelde ze. 'Hij heeft nog ergere dingen gedaan dan ik al verteld had. Hij-' begon ze.

Nicole keek haar alleen maar zwijgend aan. Niet aan het oordelen, gewoon aan het luisteren.

Jennifer schudde haar hoofd. 'Ik weet niet goed waar ik moet beginnen. Het is zo'n groot en ingewikkeld verhaal, maar ik begin maar gewoon met zijn situatie nu te schetsen,' zei ze. 'Hij is nu samen met Sara, zij is twintig. Ze zijn nu iets minder dan een half jaar verloofd en wonen samen in het huis dat ik gekocht heb.'