"Gerçek ailemizi bulmak, bazen kaybolmuş bir parçayı yerine koymak gibidir; belki de o parça, içimizdeki bulmacanın sonunu getirir ve bizi tamamlar."
Elif, Melisa'ya yıllardır aradığı gerçek ailesini bulduğunu söylediğinde, Melisa'nın içinde karmaşı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar...
~
Melisa: "Akşam yemeği için hep bir aradaydık. Ahmet Bey, baş köşede oturmuştu ve karşısında Ayşe Hanım vardı. Onların arasında bir samimiyet, bir anlayış vardı. Ancak benim için hâlâ biraz garip bir durumdu. Onların yanında otururken, içimde karmaşık duygular dolanıyordu.
Ahmet Bey'in yanımda oturmasına alışmam zaman alacak gibi görünüyordu. Onunla konuşurken ve ona bakarken, içimde bir tedirginlik hissediyordum. Ama belki de zamanla bu duygularım değişecekti.
"Melisa, aile sofrasında otururken, içindeki bu karışık duygularla başa çıkmaya çalışıyordu. Yeni ailesine alışmak ve onlarla bir bağ kurmak için çaba gösteriyordu.
Melisa: "Yemek sırasında Ahmet Bey, birdenbire bana dönüp evlat edindiğim aile hakkında bilgi almak istediğini söyledi. İçimde bir sarsıntı hissettim. Onun bu konuyu açması beni biraz endişelendirdi, çünkü hâlâ geçmişimle ilgili bazı karmaşık duygular yaşıyordum.
Ahmet Bey'in bu isteğini nasıl karşılayacağımı bilemiyordum. Belki de ona geçmişimle ilgili her şeyi anlatmalıydım, ama bu benim için zor olabilirdi. Çünkü geçmişimdeki bazı acı hatıraları hatırlamak istemiyordum."
Melisa, Ahmet Bey'in bu isteğini karşılamak için nasıl bir yol izleyeceğini düşünürken, içindeki karmaşık duygularla başa çıkmaya çalışıyordu. Geçmişine dair gerçekleri paylaşmak arasında bir denge kurmak, onun için zorlu bir süreç olacaktı.
Melisa: "Ahmet Bey ve Ayşe Hanım'ın yüzlerine baktığımda, endişe dolu bir ifade görebiliyordum. Onlar, benim sararıp korktuğumu fark etmişlerdi. İçimde bir rahatlama hissettim çünkü sanki anlamışlardı, anlamak istemişlerdi.
Ancak birdenbire, Ahmet Bey'in ağzından duyduğum sözler beni şaşırttı. 'Melisa, seni üzmek istemiyoruz. Başka bir zaman, istediğin zaman, geçmişini bize anlatabilirsin.' İçimde bir teşekkür hissi uyandı, çünkü onların beni zorlamadıklarını görmek güven vericiydi.
Ayşe Hanım da beni anlayışla dinleyerek, 'Evet, kızım, zamanla her şeyi paylaşabileceğimizi bilmelisin. Şimdi seninle yeni bir başlangıç yapmak istiyoruz' dedi. Bu sözler, içimdeki endişeleri hafifletti ve yeni ailemle birlikte olmaktan duyduğum mutluluğu artırdı."
Melisa: "Yemek masasından kalktığımızda, hep birlikte salona geçtik. Ahmet Bey ve Ayşe Hanım, kahve içmek istediklerini belirttiler ve yardımcıdan kahve istediler. Bu an, birlikte olmanın ve yeni ailemle birlikte zaman geçirmenin tadını çıkarmak için harika bir fırsattı.
Salona geçtiğimizde, rahat bir ortamda oturup sohbet etmeye başladık. Ahmet Bey ve Ayşe Hanım, bana biraz daha yaklaşmaya çalışıyor gibi hissettim. Onların yanında olmak, içimdeki tedirginliği azaltıyor ve kendimi daha rahat hissetmeme yardımcı oluyordu.
Kahvelerimizi alıp rahat koltuklara yerleştikten sonra, içimizdeki bu yeni başlangıcın tadını çıkarmaya başladık. Bu anı, yeni hayatıma uyum sağlama ve yeni ailemle bir bağ kurma yolculuğumun bir parçası olarak kabul ettim."
Melisa: "Kahve molasının keyfini çıkarırken, içimde merak uyandı. Ahmet Bey ve Ayşe Hanım'a dönerek, "Emre ve Murat ne zaman gelecek?" diye sordum. Onları tanımak ve onlarla buluşmak için sabırsızlanıyordum.
Ayşe Hanım, gülümseyerek cevap verdi: "Emre ve Murat yarın akşam dönüyorlar. İşlerinin yoğunluğu nedeniyle biraz geç kaldılar, ama onların da seni tanımak için sabırsızlandıklarını biliyorum.
"Ahmet Bey de ekledi: "Evet, kızımızı tanımak için sabırsızlanıyorlar. Seninle buluşmayı iple çekiyorlar." Bu sözler, içimde bir heyecan uyandırdı. Yarın Emre ve Murat'ı görecek olmak, yeni ailemle daha da yakınlaşma fırsatı sunacaktı."
Melisa: "Kahve eşliğinde sohbet ederken, yavaş yavaş uykunun bastırdığını hissettim. Ayşe Hanım ve Ahmet Bey'e dönerek nazikçe, 'Uykumun geldiğini hissediyorum, izin verirseniz odama çıkıp dinlenmek istiyorum' dedim.Ayşe Hanım gülümseyerek, 'Tabii canım, istediğin zaman dinlenmek için odana çıkabilirsin' dedi. Ahmet Bey de ekledi: 'Kızımızın dinlenmesi önemli, rahatça uyuyabilirsin. Biz buradayız.'Bu sözlerle, onların anlayışı ve desteğiyle içim rahatladı.
Melisa: "Ahmet Bey'in bana 'kızım' demesiyle içimde garip bir sıcaklık hissettim. Onun ses tonunda, içten bir sevgi ve yakınlık vardı. Ancak bu duygusal anın ardından gözlerimin dolmasıyla başa çıkmakta zorlanıyordum.
İçimden geçenleri gizlemek için hızlıca ayağa kalkıp, 'iyi geceler, . Ben yukarı çıkıp dinleneyim.' dedim ve odama doğru koşar adım ilerledim. Gözlerimin dolu olmasını görmelerini istemiyordum. Belki de duygusal anlarla başa çıkmak benim için henüz zorluydu.
"Melisa, duygusal anın etkisi altında odasına çekilirken, içindeki karışık duygularla başa çıkmaya çalışıyordu.
Melisa: "Odama çıktığımda, hızlıca lavaboda işlerimi hallettim ve üstümü değiştirip yatağıma uzandım. Rahat bir pozisyonda uzanırken, telefonuma göz attım. Yarın hafta sonu olduğunu fark ettim ve içimden bir huzur yayıldı.
Okul derdi olmamasına rağmen, okulunun buradan uzakta olduğunu hatırladı. Ahmet Bey'le bu konuyu konuşması gerekiyordu. Buraya yakın bir okula gitmek onun için daha uygun olabilirdi.Melisa, yarın Ahmet Bey'le bu konuyu konuşmaya karar verdi.
Uyku bastırdığı için biraz dinlenmek istedi ve yavaş yavaş uykuya daldı. Yeni ailesiyle geçirdiği bu ilk günün ardından, içi huzurla dolu bir şekilde uykuya daldı.
~~~
Melisa, derin uykusundan sarsılarak uyandı. Ter içinde kalmış, kalbi hızlı hızlı atmaktaydı. Gözlerini açtığında, karanlık odasında sessizce oturdu ve soluğu alnını saran battaniyenin altında aldı. Gözlerinden süzülen yaşlar, sessizce yanaklarına döküldü. O an, kabusunun getirdiği acı dolu anılarla yüzleşiyordu.
Melisa (hıçkırarak): "Neden... neden hala beni rahat bırakmıyorlar? Neden geçmişimden kaçamıyorum?"
Bu soruları sadece kendisine sordu. İçsel savaşını sessizce yaşarken, karanlık odasında yalnızdı. Geçmişte yaşadığı acı dolu anıları hatırlamak, onu derinden etkiliyordu. Ancak aynı zamanda, güçlü olması gerektiğini biliyordu. Annesinin ve babasının sevgisi ve desteğiyle, bu zorlu anları aşabileceğine inanıyordu.
Melisa'nın gözyaşları hala yanaklarından süzülürken, içinde bir fırtına koptu. Zihni, geçmişte yaşadığı acı dolu anılarla doldu. Annesi ve babası gibi görünen insanların, aslında ona yaşattığı kabus dolu günler hafızasına kazınmıştı. Bir gün, evlat edinen ailesinin ona karşı şiddet kullandığı ve küfür ettiği anı belirgin bir şekilde gözlerinin önüne gelmeye başladı.
Melisa (titreyen sesle): "O gün... o günü hatırlıyorum. Ne kadar çok istedim o anlardan kaçabilmek. Her vuruş, her küfür... Kalbimi paramparça etti. İnanamıyordum, nasıl böyle zalimce davranabiliyorlardı? O an, içimdeki umutsuzluk ve çaresizlik duyguları beni sarıp sarmalıyordu."
O anılar, Melisa'nın içinde derin bir yara açıyordu. Bedeni, o günkü acıyı yeniden hissediyormuş gibi titriyordu.
Melisa'nın hıçkırıkları hala odasında yankılanırken, beklenmedik bir şekilde kapı çaldı. Melisa, gözyaşlarını silerek sessizce yerinden kalktı ve kapıya yaklaştı. Kalbi hızlıca atmaya başladı, kimin geldiğini merakla düşünürken kapıyı açtı.
•
•
•
Lütfen yıldıza dokunmayı unutmayın. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere. 👋
