Volume-5(Zawgyi)

107 7 2
                                    


ဧသာဘက္က ဘာမွတံု႔ျပန္မလာသၫ့္အျပင္

ျပန္ၾကၫ့္လာသၫ့္ အၾကၫ့္....

ထိုေန့ညကၾကၫ့္ခဲ့ဖူးသၫ့္    အၾကၫ့္မ်ိဳးႏွင့္

ထပ္တူက်ေနသၫ့္ မ်က္၀န္းတစ္စံုေၾကာင့္

ေရႊနန္းရုဇာလည္း ေဒါသကိုျပန္ထိန္းလိုက္သည္။

ၿပီးလ်ွင္ ဧသာ့မ်က္ႏွာျပင္ေလးအား

သူမ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အသာဆြဲကိုင္လိုက္ရင္း

"ဧသာ....ခုနကမင္း     ငါကိုယ္ေတာ္ကို  ျမင္လား.."

ထိုသို႔ေမးေသာ္ ဧသာလည္း နားမလည္ႏိုင္စြာျဖင့္

ျပန္ၾကၫ့္လာသည္မို႔

ရုဇာက "ေစာေစာက မင္းငါကိုယ္ေတာ္ကိုၾကၫ့္ေနတဲ့

အၾကၫ့္မွာေလ        အေတာ္ေလးကို သတ္ျဖတ္ခ်င္

စိတ္ျပၫ့္ေနတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳးကို

အာရံုခံမိတယ္...ကိုယ္ေတာ္မင္းသမီးကို

ကိုယ္ထိလက္ေရာက္က်ဳးလြန္မိတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္

မင္းရဲ့မ်က္၀န္းထဲမွာ    ကိုယ္ေတာ့္ပံုရိပ္

ရိွမေနခဲ့ဘူး.."

ရုဇာေျပာလက္စကိုရပ္ရင္း သူမကို

စိုက္ၾကၫ့္ေနေလေတာ့ ဧသာတစ္ေယာက္

*သူဘယ္လိုခန႔္မွန္းမိသြားတာလဲ...? * ဟူေသာ

အေတြးႏွင့္အတူ အံ့ဩသြားခဲ့ေလသည္။

ထိုအခါမွ ရုဇာက ေဒါသသံျဖင့္

"အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက       မင္းဘယ္သူ႔အေၾကာင္းကို

ေတြးမိၿပီး...ငါကိုယ္ေတာ္ကို      ဘယ္သူလို႔

ျမင္ေနတာလဲ....ဧသာ..."

ဘာေျဖလို႔ေျဖရမွန္းမသိေအာင္ထိ

ဧသာေတြးစရာမွန္သမ်ွ ခဏတာ ခန္းေျခာက္သြား

ခဲ့ရသည္။

ႏႈတ္ဆိတ္ေနသၫ့္ ဧသာေၾကာင့္ ရုဇာ၏

လက္အစံုသည္ ဧသာ၏ပါးျပင္မွ လည္တိုင္ထက္သို႔

တျဖည္းျဖည္းေရာက္လာခဲ့သည္။မညစ္ရံုတမယ္

လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္ထားလ်က္ရိွၿပီး

ဘ၀အဆက်ဆက် သွေးမြေခလေသော်(GL)(Uni+Zaw)Where stories live. Discover now