Eve gelmiştik. Odama çıkıp üzerimi değiştirdim. Kitabımı alıp mutfağa gittim kendime kahve yaptım. Bahçeye çıkıp okumaya başladım.
...
Kitabı kapattığımda yanımda Yağız'ı gördüm.
"Aa Yağız. Ne zamandan beri burdaydın?" Diye sordum.
"Birkaç dakikadır." dedi.
"İlk okul günün nasıldı?" Diye sordu.
"Sıkıcıydı. Arel benim yüzümden kavga etti."
"Ne? Nasıl?" Diye sordu şaşkınlıkla.
Anlattım.
"Bu çocuk hiç düzelmeyecek ya." "Hiç arkadaşın oldu mu?" Diye sordu.
"Evet bir tane oldu. İsmi Miraç." Dedim.
"Demek erkek. Bizimkiler bir şey demedi mi?" Diye sordu.
"Onlar bana karışamazlar." Dedim.
Bana gururla baktı. Helin hanım yanımıza gelip "Bensiz sohbet mi var?" Diye sordu.
"Sizsiz olur mu hiç?" Dedim. Yanımıza oturdu. Sohbet etmeye başladık.
...
BİR HAFTA SONRA
Eve halam ve ailesi gelecekmiş. Annem de hazırlanmamı söylemişti. Hemen anne, baba deneme kızıyor olabilirsiniz. Ama ben bana kötü davranan üvey anne babama bile yıllarca demiştim. Beni kaç yıllık evlstlarından ayırmayan, koruyan, ön yargılı davranmayan kişilere neden anne baba demeyeyim ki?
Üzerimi sade, güzel bir elbise geçirdim. Hafif makyaj yapıp aşağıya indim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pınar'ın giydiği elbise.
Yağız ıslık çalıp "Vay be. Bu güzelliği neye borçluyuz?" Dedi.
Dudaklarım kıvrıldı. "Halamın benimle yaşıt erkek çocuğu olduğunu duydum. Ona borçluyuz."
Böyle bir şey duymadım. Sallıyordum.
Yüzü seğirdi.
"Lan cidden var mı?" Diye sordum şaşkınlıkla.
"Evet, maalesef." Dedi. Yes be.
Ona yaklaşıp kısık bir sesle "Yakışıklı mı?" Dedim. Aşırı eğleniyordum.
"Sanane Pınar. Sevgili falan yapmak yok." Dedi yüksek bir sesle.
"Tamam abi ya." Dedim.
"Abi mi?" Dedi şaşkınlıkla. Lan yanlışlıkla demiştim. Ama çok mutlu görünüyor. Bilerek demiş gibi davranmalıyım.
"Evet abi, abim değil misin?" Diye sordum.
"Abinim, abiim tabiki." Dedi ve bana sıkıca sarıldı. Bende kollarımı boynuma dolayıp sarıldım.
