Yıldız

🧚‍♀️1🧚‍♀️

★★★★★★★★★★★★★★★
Yıldızlar kadar öpücük.
Zezes watty yolları
iyi okumalar diler. 🤍

Hoş geldiniz, benim dünyama, benim ve etrafımdaki insanların nacizane dünyasına. Günün yarısında deli gibi eğlenip, yarısında kendimi depresyona soktuğum dünyama. Benim dünyamda kurallar yoktur. Hayatı sorgulamak ve bıkmak yoktur benim dünyamda. Sadece kendi bildiğim şekilde yaşadığım, kimseyi takmadığım dünyama hoş geldiniz.

Aslına bakarsanız bütün dünyayı kendimin sanarım ama asıl minik dünyam canım ailemldir. Ablamdır, annemdir, babamdır, abimi de pek sevmesem de haydi kıyamadım abimdir.

Katılıyorum, bazen mutsuz anlar yaşanabilir. Ama inanın hepsi bir gün geçiyor. Dediğim gibi, burası benim dünyam. Siz benim gibi düşünmüyor olabilirsiniz.

"Zehra?" Abimin seslenişiyle telefonumdan başımı kaldırıp ona doğru baktım. "Sil şu suyu, elimden kaydı bardak." Siz hepiniz aynı olmak zorunda mısınız? "Ben niye siliyorum acaba?! Kendin sil. Kölesi var sanki Allah Allah." Tam o bana doğru geliyor ben de bağırmaya hazırlanıyordum ki annem girdi salona."Kızım kalk yardım et bana,işimiz var." Şaşkınlıkla ayağa kalkıp elindeki poşetleri aldım. "Ne oluyor ya? Ne işimiz var?" Poşetlerin içine göz misafiri olduğumda bol-bol alınmış erzaklar olduğunu gördüm. "Misafir gelicek ya kızım." Bir daha şaşırdım. Belki de biliyordum ama B12 eksikliği hatırlamama asla izin vermezdi.
"Ne misafiri? Kim gelicek?"

"Ya sen ne kadar gerizekalısın. Ablamı isteyecekler ya. Onu da unuttuğunu söyleme Zehra." Abim hatırlatdığında hatırlamıştım. Bu gün ablamı istemeye geliceklerdi. Ablam edebiyat öğretmeniydi. Okuldaki bir iş arkadaşına tutulmuş kızımız. Artık zamanının geldiğini düşündükleri için istemeye geliyorlardı bu gün. Şu abimi de bir şekilde def edebilsem çok iyi olurdu.

"Ne bileyim be ben. Unutmuşum işte. İsteme öğlen mi olur hem?"
Sitem edip dudağımı büzdüm.
"Şimdiden hazırlanmalıyız işte kızım. O öyle kolay işler değil ki. Yusuf, oğlum sen de bir-iki saat sonra ablanı alırsın kuaförden."
Dediği son şeyden sonra gözleri alnına çıktı abimin.
"Oha ama, iki saat ne yapıcak o kuaförde? İsteme daha sonuçta düğün değil. Bu şimdiden böyleyse düğünde ne yapıcak."
Gerçekten tahammül edilmezsiniz erkekler.
"Abartma abi. Ablam alışverişe çıkacakdı kuaförden önce."

"Haydi Yusuf sen odanı topluyorsun, sen de benimle geliyorsun Zehra."
Neden şu ev işleri hep evin küçüğüne ve kız olanına yaptırılıyor. Mesela ben odayı toplasam abim de yemeklere yardım etse kötü mü olur? Neyse, en azından birşeyler atıştırıyorum yaparken.

"Anne ne odası ya? Benim odama girecek sanki misafirler."
Bunun şikayetlendiği şeye bak. Sinirlendiğim için kafasına bir tane geçirip mutfağa kaçtım hemen.
"Ulan seni bir yakalarsam var ya! Dua et işiniz var diye dağınıklık yaratmamak için dokunmuyorum."
Sanki dokunsa birşey yapacak enayi.

"Of, ne çok konuştunuz be. Haydi kız sen onları yerleştir. Ben babana bir telefon edip geleceğim." Liseli sevgililerden daha yapış-yapış annemle babam da. Ama olsun, ben böyle seviyorum.

Annem de işini bitirip yanıma geldikten sonra bütün yemekleri hazır etmiştik. Kendimi salona atıp telefonuma yapışdığımda abim de ablamı almaya gidiyordu. Kafama tokadı yapıştırıp koltukdan yere yapıştırdıkdan sonra koşar adımlarla evden çıktı. Neyse boşvereyim şu zibidiyi.

Berk:Meraba güzellik

Berk:Mesajlarıma ne zaman bakmayı düşünürsünüz?

Berk:Güzellikle olmuyor sanırım? 12:44