မွေးစားဖေဖေရဲ့ကလေးရှိနေပြီ။ေမြးစားေဖေဖရဲ႕ကေလးရွိေန

Part-6

တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အခန်းတစ်ခု၌ ဝါကျင့်ကျင့်မီးရောင်အောက်တွင် ခန္ဓာကိုယ်တောင့်တင်းတဲ့ အမျိုးသားတစ်ယောက်ရဲ့ လက်တံရှည်လေးတွေကြား စုတ်တံတစ်ချောင်းကိုင်ကာ လှပတဲ့ ပန်းချီတစ်ချပ်ကို ပုံဖော်နေလေသည်။

''Daddy သားဘယ်ချိန်ထိ ဒီလိုနေရမှာလဲလို့''

ဂျော်နီခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် အဝတ်နဲ့တူတာ တစ်ခုမှရှိမနေပဲ ပဝါ အဖြူတစ်ခုကိုသာ ဖရိုဖရဲဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် ကာထားရသည်။Daddy သည် art တစ်ခုဖန်တီးမယ်ဆိုပြီး ဂျော်နီကို အခုလိုနေခိုင်းထားတာဖြစ်သည်။

''ကဲ ပြီးပြီ''

Daddy သည် လက်ထဲက စုတ်တံအားချလိုက်ပြီး ပန်းချီကားရဲ့ ထောင့်စွန်းတွေကို သေချာ အချောကိုင်နေလေသည်။

ဂျော်နီ လည်း ပါဝါကို ရင်လျားလိုက်ပြီး daddy အနားသို့ကပ်လာရင်း ပုံတူ ပန်းချီးကားကိုကြည့်လိုက်သည်။ပန်းချီက simple ဖြစ်ပေမဲ့ သေချာကြည့်လျှင် angle လေးကဲ့သို့ အသက်ဝင်အောင် daddy ကလက်စွမ်းပြထားလေသည်။

''လှလိုက်တာ ဒီပန်းချီလေးသာ ပြခန်းရောက်ရင် သေချာပေါက် လေလံ စွဲရလောက်တယ်''

Daddy သည် ဂျော်နီအား ခါးမှကိုင်ကာ သူ့ပေါင်ပေါ်တင်လိုက်ပြီး ဂျော်နီ လည်ပင်းလေးအားနမ်းရင်းနဲ့ စကားသံထွက်လာသည်။

''ဒီပန်းချီလေးကိုပြခန်းကိုတင်မယ်လို့ ဘယ်သူပြောလို့လဲ ဒီလို အလှအပလေးကို ကိုယ်ပဲ အမြဲထိုင်ကြည့်နေမှာ''

''Daddy ကလည်း ဂျော်နီ ကိုပိုင်​ေနပြီးပဲဟာ ဒီ ပန်းချီလေးကိုတော့ art တစ်ခုအဖြစ်ဖော်ပြလိုက်ပါ''

Daddy သည် ဂျော်နီ့နှုတ်ခမ်းလေးအားကိုက်လိုက်ပြီး

''ဒီပါးစပ်လေးက အရမ်းစကားများတာပဲကွာ''

''Daddy နော် ''

ဂျော်နီသည် daddy က စကားများတယ်ပြောလို့စိတ်ဆိုးပြီး အောက်ကိုဆင်းပေးမယ့် Daddy က အဆင်းမခံပါ

''ဂျော်နီ ''

''ဗျာ''

ဂျော်နီလည်း daddy ခေါ်လို့ပြန်ထူးရင် daddy လက်မောင်းတွေနဲ့ထွေးပွေ့ထားတာကိုသဘောကျနေမိသည်။ဂျော်နီလည်း daddy ရင်ဘတ်အား ပွတ်သပ်နေမိသည်။