Yarım Berdel

KAHVE MESELESİ

Kader, bazen de olduğu gibi her şeyi kabul etmekti hiç inkar ya da isyan etmeden. Içimde bir yanardağı oluşmuş ve ben bunun farkına bile varamamıştım. Anneme her şey yolunda izlenimi veriyorken belki  buna kendimi inandırırsam her şey eskisi gibi olur diye düşünmüştüm galiba. Öyle mi oldu kader bir tokat atmıştı yüzüme bu annemin aracığı ile olmuştu. Ben ne isteersem o olur demişti. Hayat da bize gözdağı verirdi. Bazen bunu inanç üzerinden yapardı bazen de bu şekilde bir insan aracılığı ile.

Son çare ölüm müydü? Saatlerce bunu düşünüyordum hatta günlerce hatta kendimi ilk vurduğum günden beri hatta o gün bir paçavra gibi bırakıldığım gün gibi.

Paçavra !

O günden sonra kendimi uzun zaman eve kapatmıştım. Annem her şeyimle ilgilenirken ben 5 yaşındaki bir çocukmuş gibi ondan izin alıp her şeyi yapıyordum. 

2 hafta öncesi;

‘’Benaz nerde ? ‘’ berze annenin sesi avluda yankılanırken ortam bir an da gerginlikle okşandı. 

Nisajin birden açıklama gereği duyarak ‘’ berze anne , gelmek istemiyormuş. Kendini iyi hissedince gelecekmiş.’’ demişti fakat berze anne benaz ablanın odasına doğru giderken kaoıyı açıp içeriye girme tenezzülünde bulunmadan dışarıdan yüksek ve gür sesiyle ‘’ benaz, nisaya dediğin o yalanı gerçek olarak düşünüyorum şuanlık ve o odadan çıktığın da eski benazı göreceğim. Eğer görmezsem gerisini ben ve aile büyükleri halleder.’’ dedi fakat benaz kendini güçsüz ve çaresiz hissediyordu ki ne kapıyı açacak hali vardı ne de annesinin ikazlarını ve imalarını dinleyecek hali.

Berze anne geri döndüğünde evin erkekleri de gelmişti. Herkes masaya otururken nazya ablanın yeri boştu. Gözüm takıldı  korhan farketmişti nisajin de bir şeyin olduğunu ;

‘’ nisajin ?’’  korhan bana yaklaşarak sorgulayıcı hallerle sorduğu soruya sadece gözlerimi hareket ettirerek cevap vermiştim.

Benaz ablanın yerini işaret ettiğim de durumu anlamışçasına bu kez berze anneye baktı. Berze annin de ara sıra oraya baktığını görünce söylenmeden duramadı korhan.

‘’ benaz neden gelmedi anne?’’ berze anne , korhanın sorduğu soruya sinirle çıkan sesine aldırış etmeden konuştu.

‘’ gelmek istememiş, kendini iyi hissetmiyormuş.’’ 

Korhan berze annenin lafıyla geri yemeğine dönerken bu kez alparslan abi devreye girdi herkes bir anda hem üzülmüş hem de sinirle dolmuştu. Çaresizlik de cabasıydı.

‘’ Bugün beni bawer aradı. Hayırlı bir iş içinmiş diye!’’ herkes ya nazya ablaya bakarken berze anne ‘’ evet ben dilşa hanımla  konuştum bir kaç gün önce benaz için bu gidişle 40 yaşında evlenecek giderse eğer böyle kafasının dikine doğru.’’ demişti. Nazya ablanın gözleri dolarken herkes aynı durumdaydı. 

‘’ anne bunu yapamazsın ablama. Ona sormadın bile bunu niye yaptığını biliyoruz ama bu kadarı da fazla.’’ nazya abla bu kez berze anneye rest çekerken alparslan abi ve korhan yumruklarını sıkıp duruyordu.

‘’ nazya, sor bakalım sizsiz dışarı çıktığın da insanların gözünün içine bakabiliyor mu? ‘’ berze anne damarına basılmış gibiydi. Benaz ablanın kendinin canını bile ortaya koyduğunu görmüştü. Bir anne olarak belki haklıydı fakat istemediği bir adamla evlendirmek çok vahşiceydi. Acımasızlıktı.

‘’ Anne , onlar eski de kaldı. Şu konuları açıp açıp durma!’’ alparslan abinin uyarısıyla daha da saldırıya geçmiş olan berze anne ‘’ ben açmıyorum kız kardeşin kendini tekrar vurarak açtı bir daha kapatmamak üzere. Şimdi de nasıl açtıysa öyle kapatacak.’’