Chłód wypełza niczym robactwo.
Panoszy się.
Dystans zachowują przy Zimnej Istocie.
Osąd wydany. Istota bez serca.
Upiór brodzi w potoku własnych łez.
Oczy bez miłości.
Słowa bez wyrazu.
Dusza w szatę z kolców przyodziana.
Nikt nie zapytał: czemu?
Co spotkało Zimną Istotę, że mieni się jak kryształ lodu?
Co wycierpiała? Czemu ucieka?
Wybrała izolację. Nie ma dla niej miejsca na świecie.
Ludzie, którzy mają prawo ludźmi się zwać, już zdecydowali.
Skreślona. Margines społeczny.
CZYTASZ
Zwierciadło
Poesía„Zwierciadło" to podróż przez senne wizje, mroczne sny, krainy bogiń, przeklętych istot i tajemniczych znaków z zaświatów. Ale to także szept prozy życia - codziennych masek, niesprawiedliwych ocen, osamotnienia i wewnętrznego buntu. To poezja z pog...
