Komtan

12

Sabah gözlerini annesinin sesine açtı Karan.

"Oğlum kalksana artık!"

Karan,annesini takmayıp arkasını döndü.

"Oğlum birazdan Alina gelecekmiş Kalk!"

Karan, Alinanın ismi geçince hemen yataktan fırladı.

"Anne neden daha önce söylemiyorsun?"

Annesi şaşkın bir şekilde oğluna bakıyordu.

"Anne ismi geçince yok anne yapmam diyorsun Alina nin ismi geçince fırla koş!"

Meltem, oğlunun arkasından söylenirken Karan, gelip annesinin iki yanağını öptü.

"Kızma tamam kalktım."

Banyoya girip kısa bir duş aldı üzerini de değiştirdi.

Odasından çıktığında karşısında Kerem abisi vardı.

"Abim!"

Karan küçük çocuk gibi abisine sarıldı.

"Abim!"

Keremde karşılık verdi. İçeri koşturarak Beren girdi.

"Karan abi!"

"Efendim Bücür?"

"Seni bir kadın aradı uyuduğunu söyledim."

"Kim?"

"Orman gözlüm diye biri."

Karan,abisinin bakışlarını üstünde hissedince ona döndü.
Kerem'in imalı bakışlarını gördü.

"Kim lan o?"

Demişti Kerem hiç bir şeyden haberi yoktu.

"Alina abi Ata albayın kızı."

"Çüş birde Albayın kızı?"

"Abi..."

"Oğlum Albay lan o..."

"Abi bi dinle!"

"Ne dinleceğim lan seni...Albay sana Vatanını emanet etmiş sen gittin kızına mı sevdalandın?"

"Abi!"

Demişti Beren.

"Karan abimi dinlesene!

"Anlat lan!"

"Şimdi biz o kızla küçüklüğümüzden beri tanışıyoruz babası zaten beni biliyor...Yani sokakta gördüğü yerde dövebilir."