Bir Kahve Meselesi - ARA VERİLDİ-

5. BÖLÜM

Selamun aleykummm nasılız görüşmeyeli?

Yıldıza basmayı unutmayinnn

Sizi özledimm

---------

Gözlerimi yavaşça açtığımda karșımda dikilen onlarca insan gördüm. Tanımadığım bir erkek bana bir tık daha yakın durarak fısıldadı.

“Kahve paramı almadan ölmene izin veremem.”

Gözlerimi hızla ovușturdum. Rüya olmalıydı. Abim baș örtümün üstünden bașımı okşadı. O ana kadar dizinde yattığımı fark etmemiştim. “Kardeşim uyandın mı?”

Hızla kalkmaya çalıştım. Yüzümde su taneleri vardı. İnsanlar etrafıma toplanmış, bay kahve ise bana boş boş bakıyordu.

“İyiyim teşekkür ederim.” Dedim insanların dağılması umuduyla. Tahmin ettiğim gibi çoğunluk etrafımdan uzaklaştı. Fakat bay kahve lakabını taktığım adam hala buradaydı.

Abim durumdan bir tık rahatsız olmuş bir edayla “Sağ ol kardeşim sen olmasan hemen uyanamayabilirdi.” Dedi. Gözlerimi irice açtım. Beni bu sarhoş, ateist adam mı kurtarmıştı?

“Rica ederim abi vazifemdir ne demek. Kim olsa aynı şeyi yapardı.”

Hala yerinde durmaya devam etti.

Abim sıkıntılı şekilde ofladı. “Kardeș kız uyandı işte niye gitmiyorsun?”

“Kah-... Yani haklısın abi ama kendine geldiğinden emin olmamız gerekmez mi?”

Ne yani kahve için mi buradaydı?

 

“Sen ne bileceksin kardeşim ya işte git işine ben doktora götürürüm şimdi.”

Abim yanımda duran her erkekten nefret ederdi.

“Ab bak bırak kızı. Ben kalp doktoruyum zaten. Bayılma durumlarında muayene edilmezse kalbinde sıkıntı çıkabilir.”

Abim inandığını belli ederek kolumu bıraktı. Ne yani bu kahve ve alkol bağımlısı adam kalp doktoru muydu? Buna diplomasını görsem inanmazdım. Kalbe en zararlı iki şeyin müptelası olmuşken bir de ‘Ay naber şekerim ben doktorum.” Diye gezemezdi.

“Hanımefendi isterseniz gelin șu banka oturun. Ben de aramdan acil durum eşyalarımı alıp geleyim.”

Sanki sarhoş olan benmişim gibi düşünmeden başımı salladım. Bu adamla beraber durmak istemiyordum. Belki șu an bile içmiş olabilirdi. Ne yapacağını bilemezdim. Neyse ki yanımda abim vardı. Yoksa şimdiye kalp doktorunun yanında kalp krizi geçirirdim.

“Güzel kardeşim iyi misin?” Diye sordu abim banka oturmama yardım ederken. Yüzüne bile bakmadan elimi boğazına götürdüm l. Acımayacağına emin olduğum bir sertlikte sıktım. “Bir daha beni o canavara bindirirsen ölürsün.”

“Tamam tamam sakin ol. Bir daha ne kadar istesen de bindirmem zaten.”

Ağzım bir karış açık kaldı. “Ne yani ben mi istedim ona binmeyi?!”

“Șșș kalbi kırılacak ama onun adı Kamikaze.”

“Bu kadar rahat olabildiğine inanamıyorum!”

Omzumun üzerine kolunu attı. “Saçmalama istersen ne rahatlığı? O günden beri hiç bayılmamıștın. Aynı şeyler olacak diye çok korktum.”