My Heart Killer/Minsung

★¹³

Özür dilerim ama morelim çok kötü bu yüzden eğlenceli bir bölüm yazamıcam biraz üzücü bir bölüm planlıyorum.

★★★★

4 ay sonra:

Karnım oldukça büyümüş bebeğin doğmasına yalnızca bir ay kalmıştı. Yada o kadar bile değildi...

Bu sürece kadar çok zorluk çekmiştim fakat bünyemin güçsüz olmasına rağmen dayanıyordum.

Son iki aydır sancılarım artmış her gün saatlerce ağlıyordum. Tabii Minho ile aramızda olan bağ(?) asla yükselmemişti. Hâlâ ilk günkü gibiydik. Babam arada beni arıyor fakat ben açmıyordum.

Minho son üç aydır eve gelmez olmuştu özellikle geceleri yüzünü dahi göremiyordum. Daha öncede gidiyordu fakat bu zamanki gibi sık değildi.

Gene Minhonun evden gideceği bir an gitmesini istemedim bu süreçte yanımda olmasını istiyordum fakat beni umursamıyordu bile.

"Minho biraz bizimle ilgilenen ölmezsin! Her gece sabaha kadar gelmiyorsun neredesin sen?! Nereye gidiyorsun da sabaha kadar gelmiyorsun!"

"Jisung kes sesini! Sana hesao vermek için evlenmedim ben!"

"Minho! Ben senin kocanım ve hamileyim! Bebeğe biraz sevgi veya ilgi gösteremezmisin sen?!"

"Gösteremem! İlgi kaynağı değilim ben!"

"Duygusuzsun! Kalbin bom boş! Gerçi kalbim varmı o dahi şüpheli!"

"Seninle uğraşamam çocuk bakıcısı değilim ben!"

Sinirlerim tavan yapmıştı:

"NEDEN BULDUN BENİ O ZAMAN! EVLENMEK İSTEMİYORSAN NEDEN GELDİN O EVE?! GELMESEYDİN! SEN BİR YETİŞKİNSİN KENDİ KARARLARINI VERE BİLİRDİN!"

Minho hiç umursamadan kapıyı çarpıp çıkmıştı. Sel gibi akan göz yaşlarım ile yere çökmüştüm.

"Neden? Neden ben? Daha çok küçüğüm  neden yapıyorsun bunları bana?"

Sesim oldukça kısılmıştı.

Yerden kalkıp koltuğa ilerledim. Ardından kendimi koltuğa attım. O günü düşünüyordum. O gün ya kaçırılıp taciz edilmeseydim şuan nasıl bir durumda olurdum? Belkide Felix ile güzel bir hayat yaşıyor olurdum. Yada babam bizim konuştuklarımızı dinlemeseydi ve ben Felix ile kaçsaydım? Felix bana ilgi gösterirmiydi? Yada Minho gibi çekip gidermiydi?

Düşüncelere dalıp gitmişken canım acayip derecede tatlı istiyordu. Bir erkek bebeğimiz olucaktı fakat evim canım deli gibi tatlı çekiyordu. Mutfağa ilerledim. Dolapta çikolata olması için dua ediyordum.

Mutfağa geldiğimde buz dolabını açtım. Sebze ve meyve dışında hiç birşey yoktu. Birde kahvaltılıklar falan.

"Aslında kendim gidip alabilirim. Ama saat 02.04 nasıl gidicem ki? Açık market yoktur ayrıca. Ama tatlı istiyorum

Gene ağlamaya devam etmiştim. Ufacık şeye kırılıyor, ağlıyordum.

O anda zil çalmıştı. Kapıya ilerledim, hiç kim diye sorgulamadım muhtemelen Minho gelmişti. Kapıyı açtığım an karşımdaki tanıdık olmayan beden ile şoka uğramış kapıyı geri kapatmaya çalışmıştım. Ama orta yaşlardaki adam kapıyı tutmuştu ve benim buna karşı koymaya gücüm yetmiyordu.

Kapıyı hız ile ittirdiğinde yere düşmüştüm. Yere düşmenin derbesi ile karnım sancımıştı. Adam yanıma yaklaştı. İçki kokuyordu