I Want You || Taekook

セブン

"Babam, Jungkook babamı öpüyor görev başarılı!" Min-Jun heyecan dolu sesiyle konuştuğunda Hana ile beşlik çakarak bize baktı gülümseyerek.

"Sana demiştim akıllım!" Hana bilmişlikle konuştuğunda ağzım açık ona baktım.

Jungkook'un da benden bir farkı yoktu. Bakışları 'çok fena çocuklarım var dercesine' bakıyordu.

Tae'den

Şaşkınlıkla onlara bakarken anlık kendime gelip hemen Jungkook'un kucağında kalktım. Tanrım çocuklarıma rezil oldum iyi mi?!

Jungkook'un yanından ayrılarak koltuğa oturduğum sırada eşim lafa girdi.

"Öhm! Çocuklar hadi gelin biraz daha karnınızı doyurun sonra beraber evimize gidelim." Dediğinde Hana dudaklarını büzerek yanıma oturdu. Morali bozulmuş gibiydi..

"Hana bebeğim ne oldu? Neden moralin bozuk." Dolu gözlerle bana baktı.

"Baba, Jungkook babamızın evinde kalabilir miyiz? Artık barıştınız lütfeen~!" Dediğinde Min-jun da bana yavru köpek bakışları atmaya başladı.

Bakışlarım Jungkook'a kaydığında yerinden kalkarak yanımıza geldi. Hana ve Min-jun hemen onun kucağına oturduklarında ikisinin de saçlarına öpücükler bırakarak okşadı.

"Bebeğim zaten şimdi benim evime geliyorsunuz. Artık hepimiz beraber yaşayacağız." Dediğinde Hana ve Min-jun parlayan gözlerle Jungkook'un kucağından kalkıp zıplamaya başladıklarında gülerek onlara baktım. Bu sırada Jungkook beni kolumdan tutarak kendisine çekti.

Jungkook, benim güvenli yerimdi..

.
.
.

Jungkook ile birlikte eve gelmiş beraber eşyalarımızı topluyorduk.

"Baba pembiş ayıcığımı da getirebilir miyim?" Hana elinde kocaman pembe ayıcığıyla bize baktığında gülümsedim.

"Alabilirsin bebeğim."

"Olley!!" Diye bağırarak odasına koştu. Ben eşyalarımı toparlarken Jungkook da çocuklara yardım ediyordu.

Evime bir yıl aradan sonra döneceğim için çok mutluydum. Artık mutlu olmaya bakacaktım. Jungkook da eskisi gibi değildi zaten ama kaynana denen embesilden anlayış bekleyemezdim. Ki ayrılmamızdaki en büyük etmen oydu. Jungkook'un sıkıntıları olduğu zamanlarda annesi sürekli başına iş yüklüyor sürekli meşgul ediyordu. Üstüne beni kötülemekten de vazgeçmiyordu.

Jungkook geç geldiği zamanlardan rahatlaması için ona yardım etmek istiyordum ama yorgun olduğunda ya da morali bozuk olduğunda sürekli ya reddeder ya da bana bağırırdı.

O zamanlarda cinsel ilişkimiz yok denecek kadar azdı o da Jungkook eve kör kütük sarhoş geldiği zamanlarda oluyordu. Birlikte olmaktan şikayetçi asla değildim ama aramızda artık duygusal bir bağ kalmamış gibiydi.

Şimdi ise şükrediyordum mükemmel eşim, Jungkook'um bize geri dönmüştü. Sanırım annesi karışmadığı ya da Jungkook karışmasına izin vermediği içindi.

Evliliğimizin ilk yılları ve son yılları arasında dağlar kadar fark vardı. Bize sevgi dolu olan, bizim için lunaparkı kapattıran Jungkook bir anda bizi takmayan, bize sevgisini vermekten kendini geri tutan birine dönüşmüştü.

Neyse artık eskide kaldı. Şimdi ise ben savaşacaktım bir daha Jungkook'un gitmesine izin vermeyecektim. Aslında benim de hatalarım vardı o bizi bıraktığında benim onu bırakmamam gerekirdi.