SUNOO
Oturma odasındaki kitaplığı koruyucu bir kolla çevreleyen Jungwon, "Masamı ve lambamı elinizden alabilirsiniz, ancak kitaplığımı alamazsınız" diyor.
-Hiçbir mobilyama uymuyor!
"Hayır, hayır, hayır" diye ısrar ediyor.
"Minimalist tasarımların iyi tarafı her şeyle uyumlu olmalarıdır."
Bir adım geri çekilip onu değerlendiriyorum ve pes ediyorum.
-Sanırım bunu misafir odamıza koyabiliriz. Aslında orası güzel görünebilir. O odanın biraz çeki düzen vermesi gerekebilir.
Jungwon canlanıyor; o büyüleyici gülümseme yüzüne yayılıyor. Birkaç hafta önce ondan taşınmasını istediğimden beri bunu çok yaptı.
"OdaMIZ" diye tekrarlıyor ve bu "benim yeni favori kelimem olabilir. Onu çok sevdim."
Her şeyi taşıma kamyonuna yüklememiz birkaç saatimizi aldı, bir paket yemek için ara verdik ve belki de önce tüm sandalyeleri toplamamamız gerektiğini fark ettikten sonra yerde yedik.
-Buraya veda etmeye hazır mısın? Kapıya geldiğimizde son kez bakıp soruyorum. Duvarlar boş, her şey kamyondaki kutulara konmuş ya da bir çarşıya bağışlanmış.
-Dürüst oluyorum Taşındığımdan beri hazırlıklıyım. Kolunu omuzlarıma doladı ve başımı öptü. "Ama bunun olmasının sebebinin bu olduğuna çok sevindim."
Kamyonda Jungwon varsayılan radyoları karıştırırken, içlerinden birinin 88.3 FM olduğu ortaya çıkınca gözlerinde panik parladı. Üç ay önce bağış toplama kampanyası sırasında ofislere girdiğimden beri radyo dinleyemiyorum. Henüz değil.
Jay'in kovulması gerçeği buna yardımcı oldu, ancak istasyonla ilgili hâlâ çok fazla karanlık anı var.
Boğazımdaki düğümü gidermek için sertçe yutkundum ve başımı salladım. İş yoğunluğundan dolayı SBS'den bir haber duyuyoruz. Ve kahretsin, sesler hâlâ en rahatlatıcı gazetecilik ninnisi.
Seul'ün konut piyasasıyla ilgili yerel bir Soobin hikayesine birkaç saniye kala geri adım attım.
"Bugünlük yapabileceğim tek şey bu" diyorum ve programı Sim Jake ile Jumpin' Jazz olarak değiştiriyorum. Görünüşe göre artık cazı seviyorum. İnsan gerçekten değişme yeteneğine sahiptir.
Coco bizi selamlamak için bekliyor ve yeterli miktarda okşanıncaya kadar bacaklarımızı patiliyor. Daha sonra Jungwon'un kıyafet, banyo malzemeleri ve mutfak gereçleriyle dolu kutularını boşaltırken onu eğlendirmesi için ona yeni bir oyuncak verdim.
-Bunu gizlice içeri sokmayı nasıl başardın? İçinde Sevimli Ayıcık olan koleksiyonluk bir cam kutuyu tutarken soruyorum. Göğsünde pembe bir kalp olan beyaz bir ayı.
-Valentino'yu birkaç yıl daha elimizde tuttuk ve bu işi bitirdik.
Jungwon kutuya vuruyor. Kamyonu boşalttıktan sonra uzaklaşıp oturma odama, oturma odamıza bir göz atıyorum.
Önümüzdeki birkaç gün bizi meşgul edecek çok fazla yeniden düzenlememiz var ama taşınma gününün getirdiği karmaşadan nefret etmiyorum.
Daha büyük olduğu için benim televizyonumu onunkiyle değiştirdik ve onun saçaklı battaniyelerinden birini kanepenin üzerine koyduk. Koridorda Sunghoon'un Brush 'n Flesh manzaralarından biri asılı, Jungwon ve ben Jeju'da yürüyüş yaparken çekilmiş çerçeveli bir fotoğrafın yanında.
O zamandan bu yana pek çok fotoğraf çekmiş olmamıza ve bu fotoğrafta resmi olarak birlikte olmasak da, bu hala benim favorim.
Misafir odası da çok daha az kasvetli görünüyor.
