"HADİ YAPRAK DAHA HIZLI!" Emir devamlı aynı şeyi tekrarlıyordu Peki nereye gidiyorduk. Ormanın içinde çıplak ayaklarla daha ne kadar koşa bilirdim ki
"YETER ARTIK EMİR DAHA FAZLA DAYANACAK GÜCÜM KALMADI BIRAK BENİ LÜTFEN.."
Kalan son gücümle ona seslendiğimde sadece arkasını dönüp bir saniyeliğine bana baktı "SACMALAMA YAPRAK VE KOŞ!"
"O ADAMLAR SENİN PEŞİNDE BENİM DEĞİL BIRAK ARTİK BENİ HAYAVAN HERİF!" Sinirleniyordum artık onun yüzünden bu üç gün içinde tam sekiz ev değiştirdik ve şimdi ise apar topar kacmış bu ıssız ormanda nereye gideceğimizi bilmeden kosuyorduk. "SAÇMALAMA YAPRAK VE KOŞ!"
Ah tabi ya takıntılı bir adamdan bunu istemem ne büyük aptallık öyle değilmi.
🥀
Nerdeyse yarım saate yakındır koşuyorduk, ve ben çok yorulmuştum. Üstümdeki uzun beyaz elbisem kirlenmiş ayaklarım koşarken düşmemden dolayı yara bere içindeydi. Artık dizlerimde koşacak derman kalmamıştı.
"Emir yeter artık daha fazla devam edemem!" Nefes nefese konuşurken, koşmamdan dolayı boğazım çok acıyordu. Dayanamayıp kendimi yere atım. Emir kolumdan çekiştirerek "Güzellim bak çok az kaldı sık dişi.." emir'in sözünü yarım bırakan bir silah sesi ormanda yankılandı korkuyla. "Emir!" Diye haykırdım.
Panikle çöktüğüm yerden kalktım. Biz ne olduğunu anlamaya çalışırken çoktan etrafımız silahlı adamlar tarafından sarılmıştı. Emir beni arkasına alarak "yaprak, korkma bir şey olmayacak" kurduğu cümleye kendiside inanmıyordu, biliyordum ama elimizden hiç birşey gelmeyeceğinide biliyordum.
"BURAYA GELİN! BULDUK ONLARI!" etrafımızdaki adamlar yanımıza doğru ilerlediği sırada Emir ve ben çaresizce birbirimize baktık. Onunda gözlerindeki korku benimkinden farksızdı. Bir süre sonra gözlerini benden alıp etraftaki adamlara bağırmaya başladı. "KIZI BIRAKIN GİTSİN ONUN BU KONU İLE HİÇBİR ALAKASI YOKK!" Emir'in bağırmasına karşılık sadece karşımızdaki takım elbiseli adamın kahkahası oldu ve hemen diğer adamlara bakıp konuşmaya başladı.
"Filimi izliyorsunuz amına koyayım alın şunları!" Takım elbiseli o adamın sözü ile bütün adamlar bize dogru ilerledi ve iki iri yarı adam kollarımdan tutmak için bana yaklaştığında korkuyla emir'in arkasına saklandım. Bu hareketme karşılık emir beni daha çok arkasına gizleyerek kükredi."Atakan! Bırakın onu gitsin! Sizin olmayınız benimle dokunmayın ona!"
Adının Atakan olduğunu öğrendiğim adam sadece sırıtarak bize bakıyordu. "Artık herşey için çok geç" dedi ve hemen ardından başımda hissettim o acı ile yere yığıldım'da son duydum şey iste Emir'in küfürü olmuştu "ORUSBU ÇOCUKLARI BIRAKIN LAN KIZI!".
YAPRAĞIN ÜSTÜNDEKİ GECELİĞİ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SON...
•kitabi nasıl buldunuzzz
• bebeklerim bu ilk kitabım ilk deneyimim olucak saçma veya kötü sahneler olmuş ola bilir bunun için üzgünüm..
