SAS

~12.BÖLÜM~ACI GERÇEKLER~

Yazar anlatımıyla...
İyi okumalar...
•
•
•
•
Pınar ve Atakan bir cafe de otururken yan masalarında Gökalp oturuyordu.

Aglamamak için okadar zor duruyordu ki Gökalp, sevdiği kadın başka bir adam ile bilrikte ayriyetten o adam Gökalp in düşmanı.

Acı bir şekilde gülümsedi.

(Şarkıyı açın 3 nakarat ilerletip)

"Nefret dolu bakışlarla mutluluğunu izledim
Kıskandım deli gibi çogu zaman ölmeni istedim
Nasıl böyle umursamaz bi şeytana dönüştün?
Geber,geber,geber,geber
Geber,geber,geber,geber"

Kafede çalan şarkıyı Pınara armağan etti Gökalp...

Pınar'dan

Karşımdaki adama baktım. Yüzüme sahte bir gülümseme koymak zorunda kaldım.

Atakan Akdoğan.

Çocuklugumu yaşayamama sebep olan o kişi.
Çocukluğumun katili.

Diceksiniz neden birliktesin?

Annem, annemle tehdit ediliyorum.

Annem SMA hastası ne bende ona bakacak yüz var ne de ona verebilecegim para.

Yetimhanede büyüdüm biliyorum ama benim annem var. Bunu ne Albay biliyor ne de bir başkası. Ben ve Atakan.

Atakan benim öz kuzenim. Ne acı demi. 13 yaşında yetimhaneye bırakıldım. Hiçbir şey albayın bildiği gibi değildi. O bir sikim bilmiyordu, herşeyi ben ve çocuklugumun katili biliyorduk.

Atakan annemin hastane masraflarını karşılıyordu.

Hepsini kafamdan silmek istedim. Küçük ben geldim gözümün önüne ölmek istedim. Babam geldi bana dokunduğu kısımlar geldi gözlerimin önüne.

Ölmek istedim

Bunlar bi tarafa koydum, yaklaşık 2 ay önce binbaşı ile bit birlikteliğimiz olmuştu. Ben o geceyi hatırlıyorum. Bunu da sadece ben biliyorum.

Bir şey daha biliyordum, Hamile olduğumu.

Bundan Gökalp in dr haberi yoktu Atakanın da.

O günün sabahı uyandığımda yanımda Gökalp yoktu. Sorun yok zaten tüm gece izlemiştim yüzünü. Masum yüzü öyle güzeldi ki, sevmiştim öpmüştüm koklamıştım. Hiç tereddüt etmedim, çünkü Gökalp de uyanıktı...

•
•
•
•
•
•
•
Öhmm...