Beyond The Rules (𝘾𝙊𝙈𝙋𝙇𝙀𝙏𝙀𝘿) ¦ Book 1

CHAPTER 14

Olivia's Point of View

As I sat in my usual spot in class, my mind was preoccupied with one thought; Sir Yoshio. He was the most handsome and charming teacher I had ever laid eyes on. I couldn't help but feel drawn to him every time he walked into the classroom. But there was one problem - Nalu. She seemed to have captured Sir Yoshio's attention and I couldn't stand it. I knew I had to do something about it.

As the class began, I made sure to subtly position myself in Sir Yoshio's line of sight. I could feel his gaze on me and I knew I had his attention. I started to play with my hair, knowing that it was one of his weaknesses. I could see him stealing glances at me every now and then. I smiled to myself, feeling confident in my little game.

"Ano ba 'yang ginagawa mo, sis. Inaakit mo na naman si Sir Yoshio, as if naman gusto ka niyan." Pabiro kong hinila ang buhok ni Keiran.

"Ganyan ka ba talaga ka-supportive sa akin?" Inirapan ko siya at bumungisngis siya ng mahina dahilan para kurutin ko siya.

"Bakit totoo naman sinasabi ko ah? If I were you, itigil mo na 'yan." Keiran said. Sinamaan ko siya ng tingin. "Okay fine, I'll shut my mouth." Nag-peace sign siya sa akin at nakita kong nakatingin si Sir Yoshio sa gawi namin.

"Olivia Maeve, maiwan ka mamaya sa klase." Maikling sambit niya sa buong klase. Dahilan para makarinig ako ng mga bulong bulungan sa paligid ko. Abot langit ang tuwa ko ng marinig ko ang sinabi niyang iyon.

Ilang minuto lang ay natapos na ang klase ni Sir Yoshio. Papalabas na sana siya nang bigla kong naalala ang sinabi niya kanina. Nang lumabas na ang mga kaklase ko umakto akong nag liligpit ng mga notebook at ilang mga gamit ko para walang makahalata sa pinaplano ko. Nang makakuha ako ng tyempo para kausapin siya ay hindi ko na napigilang ang sarili ko. "Teka, akala ko ba mag uusap tayo?" sabi ko.

"I've noticed a change in your behavior lately, and frankly, it's becoming disruptive in class." Iniikot ikot niya ang ballpen at muling tumingin sa akin.

"Ano bang problema?" muling tanong niya sa akin.

"Problema ko? Ikaw lang naman ang problema ko!" umalingawngaw ang boses ko sa loob ng classroom.

Dalawa na lang kami sa loob ng silid at wala naman ng makakarinig kahit pa na sumigaw ako.

Pati ba naman siya hindi niya maintindihan kung bakit ako nagkakaganito.

"Don't play dumb with me, Olivia. Ramdam kong gusto mo ako, hindi ako manhid but I'm here to tell you that I don't feel the same way." pagpapaliwanag nito.

I couldn't let my heart continue to break. Hindi ko matanggap ang sinabi niyang iyon.

"Hindi ko maintindihan bakit hindi mo ako magustuhan. Ano bang meron kay Nalu na wala sa akin? Tell me!?" My soul was drowning in the river of grief. "Dahil ba mahirap ako, dahil hindi maganda ang suot ko?" dagdag ko. Hindi ko na napigilang tumulo ang luhang kanina pa nagbabadyang bumagsak.

"Hindi naman sa ganon, sana naiintindihan mo ang sinasabi ko sa iyo. Ayokong makasakit kaya mas maganda pang hindi na ito humantong pa sa malalim na dahilan para kamuhian mo ako. Tigilan mo na ako." Tumayo siya sa kinauupuan niya at kinuha ang kanyang gamit. Lumabas siya ng pintuan na hindi man lang ako tinignan.