ALNEF/Enemies to Lovers...

11. Bölüm

*Nefise*

Adaya oyunu kazanmış olarak döndük. Takımca mutlu bir şekilde ateşin başında toplanmış konuşuyorduk.

Aleyna: Ben yatmaya gidiyorum size iyi geceler

Herkes Aleynaya iyi geceler dedikten sonra Aleyna barakaya gitti. Aleynayla konuşmak istediğimden hemen bende iyi geceler diyip Aleynanın peşinden barakaya gittim.

Barakaya gittiğimde Aleyna sırtı dönük çantasından bir şeyler alıyordu. Barakada yalnızdık. Onu korkutmamak için sessiz ve sakin bir sesle konuştum

Nefise: Aleyna?

*Aleyna*

Nefisenin sesiyle arkama dönüp ona baktım

Aleyna: Burda ne yapıyorsun? Diğerleriyle birlikte oturuyorsun sanmıştım

Nefise: Uykum geldi ondan geldim

*Nefise*

Aleynayla bugün hakkında konuşmak istiyordum ama bir türlü o cesareti bulamamıştım. Uykum var dediğim için mecbur Aleynanın yanındaki yerime geçip uzandım. Aleyna ise oturuyordu

Nefise: Uyumayacak mıydın?

Aleyna: Hayret bugün çok konuşkansın? Özellikle de bana karşı

Nefise: Niye normalde konuşmuyor muyum

Aleynanın olduğu tarafa dönüp onu izlemeye başladım. En sonunda cesaretimi toplayıp konuştum

Nefise: Bugün neden ağladığını hala söylemedin

Aleyna: Söylemeyi de düşünmüyorum zaten

Nefise: Neden?

Aleyna: Çok umurunda sanki

*içinden* evet umurumda. bu aralar seninle ilgili her şey beynimin içinde dolanıyor. aklımdan çıkmıyorsun.

Nefise: Gördüm artık bir kere söyle işte

Aleyna cevap vermek yerine bana bakmaya devam etti. Karanlık olsa da şu an göz göze geldiğimizi hissedebiliyordum. Ve bu düşünce kalbimin hızlanmasına yetiyordu.

Aleyna: Uyu artık

İç çekerek pes ettim. Aleynanın konuşmaya niyeti yoktu belli. Gözlerimi kapatıp uyumaya başladım. Aleynanın hala bana baktığını hissedebiliyordum

*Aleyna*

5-6 dakika sonra Nefisenin nefesinin ağırlaşmasından uyuduğunu anladım. Derin bir nefes alarak onu süzmeye devam ettim.

Bugün gereksiz bir kıskançlık krizi geçirmiştim. Ama bunun sebebinin kendisi olduğunu Nefiseye söylemeye hiç niyetim yoktu.

Nefisenin yavaş nefesini dinlerken rahatladığımı hissettim. Elimi yavaşça yüzüne götürdüm. Yüzünün üstündeki saçlarını elimle çektim. O güzel yüzü uyurken çok masumdu.

Elimle yanağını okşamaya başladım. Onunla beraber olduğum her an çok huzurlu hissediyordum. İçimde ona karşı olan bu garip hissi sonunda adlandırmayı başarabilmiştim sanırım.

"Ben Nefiseden hoşlanıyorum"

Bunu düşünmek bile kalbimi hızlandırırken zar zor kabullenmeye başlamıştım. Başlarda reddetsemde kalbim onu görünce sanki ona aitçesine atıyordu.

Tabiki Nefisenin bundan haberi yok ve olmayacaktı da. Aramız daha yeni düzelmişti. Benden hoşlanmasını bırak beni hala tam olarak sevdiğini bile düşünmüyorum

O sırada Nefisenin bir kolunu bacaklarımda hissetmemle vücudum yanmaya başladı. Uyku sersemi bir şekilde kolunu bacaklarımın üstüne atmıştı.

Uyuyor olmasına rağmen hala kolu çok güçlü ve ağırdı. Bu hissiyat beni ona karşı daha çok hayran bırakıyordu.

Bizimkilerin toparlanmaya başladığını duyduğumda yavaşça yatağıma uzandım. Nefisenin bileğinden tutup kolunu geri koydum. Bu defa eli belime dolanmıştı. Kafayı yiyecektim.

*Nefise*

Sabah uyandığımda Aleynanın yanımda olduğunu görünce şok oldum. Kolum hala Aleynanın belini tutarken onu hafifçe kendime doğru çektim.

Aleynanın sıcak nefesi boynuma çarpıyordu. Aleynayla bu kadar yakın olmak beni çok heyecanlandırıyordu. Kim bilir daha yakın olsak neler yaşanırdı

*Aleyna*

Uyandığımda belimdeki kolun beni daha da güçlü tuttuğunu hissederek gözümü açtım. Nefisenin koynunda uyanmıştım. Yavaşça kendimi çekmeye çalışsamda ilk başta Nefise beni bırakmamıştı. Birkaç kere daha çekerek üzgün bir şekilde Nefiseden ayrıldım. Adadaki birinin bizi böyle görmesi uygun olmazdı.

*Nefise*

Uyandığımda baraka tek bir kişi hariç boştu

Aleyna.

Nefise: Aleyna?

Aleyna: Uyandın mı

Nefise: Evet. Diğerleri nerede

Aleyna: Erkekler balık tutmaya gitti. Nagihan ablalar da ateşı yakmak icin odun kesiyor

Başımı sallayarak yavaşça kalktım. Aleyna hala bana bakıyordu. Bende onu incelemeye başladım. Gözlerim dudağına kayıyordu.

Nefise: Atış çalışalım mı?

*Aleyna*

Nefisenin ani teklifi ile gözlerimi vücudundan çekip yüzüne çevirdim.

Aleyna: Olur

Nefise ile beraber takımca hazırladığımız atış çalışma yerine gittik.

Nefise: Hangi atışı çalışalım

Aleyna: Aslında halkam iyi ama şu aralar elim bozuldu gibi halka çalışsak?

Nefise yerdeki halkayı alıp yanıma yaklaştı.

Nefise: Geçen duellodaki atışlarını izledim. Halkayı elinden çubuğa göre çok dik çıkartıyorsun. O yüzden girmiyor. Yoksa isabetli. Halkayı döndürmemeye çalış bak böyle

Nefise atışını yaptı ve başarıyla halkayı çubuğa soktu. Ardından halkayı alıp bana verdi.

Nefisenin dediklerini yapmaya çalıştım ama solak olduğum için illaki halka dik gidiyordu.

Nefise halkayı alıp yanıma geldi. Bu defa bana vermek yerine elime tutuşturdu. Ardından eliyle elimi tutarak konuşmaya başladı.

Açıkçası Nefiseyi dinlemiyordum. Aklım bedenlerimizin yakınlığında, ellerimizin temasında, ve onun güçlü tutuşunda kalmıştı.

Nefise: ...Elini bu şekilde çıkartırsan dik gitmez.

Nefise önce yavaşça elimi kaldırıp hareketi gösterdi. Ardından atışı yaptırttı ve isabetli olmuştu.

Şimdiki denememde başarılı olmuştum. Birkaç atış çalışmamızdan sonra beraber barakaya döndük. Birazdan oyuna gidecektik.

Selamm aslında hikayeyi yazmak istiyorum ama aklıma ilk zamanlardaki gibi ilham gelmiyorrr bende zorlama olmasını istemediğimden aklıma fikir geldikçe yazabiliyorum 😔 Ama bakalımm ilerki bölümlerde size ufak bir sorum olucak