Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🫶🏻🫶🏻🫶🏻
*Aleyna*
Madrid ödülü için oyuna geliriz. Kendi aramızda eşleşmeleri yaparız. Nefise Damlayı seçecekti. Ben Bernayı. Fakat seçme sırası mavi takımdaydı.
Berna: Nefise
Nefise bir adım öne çıkar. Birbirlerine gülümseyerek bakıyorlardı. Bende mecbur Damlayı seçtim.
Nefise ve Berna oyuna başlar ve beklenildiği gibi Nefise rahatça sayısını alır. Oyunu aldıktan sonra Bernayla el çakışırlar. En ufak temasları bile beni rahatsız etmeye yetiyordu.
Bu düşünceleri silip parkura çıktım. Damlayla atışlarda başa baş ilerliyorduk ikimizinde son birer tanesi kalmıştı.
Nefise: Aleyna sakin odaklanarak at!
Kenardaki seslerin uğultusundan bir tek Nefisenin sesini ayırt edebilmiştim. Yarım saniye bekleyip atışımı yaptım ve sayı benim oldu.
Oyunun ilerleyen dakikaları ben ve Berna eşleşmiştik. Parkurun başına geçtim.
Ortak engele Berna ile başa baş gelmiştim. Normalde ortak engellerde çok sert bir isim değildim ama karşımdaki Berna olunca bu geçersiz oluyordu.
Berna ile itişmeye başladık. Çok sert bir mücadele geçiyordu aramızda. En sonunda Berna bana sert bir omuz atarak dengemi kaybetmemi sağladı ve önüme geçti.
Atışlarda Bernayı yakalamış olsamda sayıyı o alınca kan beynime sıçradı.
Aleyna: Ne yaptığını sanıyorsun sen be!
Sinirle üstüne yürürken güçlü bir el beni belimden tutup çekti. Hareketimi kısıtladı. Kafamı çevirdiğimde Nefisenin gözleriyle göz göze geldim.
Nefise: Aleyna oyuna odaklanalım tartışmayın.
Nefiseden kurtulmak için biraz çırpındım ama nafile. Beni çok güçlü tutuyordu.
Nefise: Boşuna uğraşma BIRAKMAM seni.
*Nefise*
Aleynayı ilk kez bu kadar sinirli görmüştüm. Bir kavga çıkacağını fark edince hızla belinden tuttum. Hareketini kısıtlasamda hala Bernaya kışkırtıcı şeyler söylüyordu.
Berna onu tutan kişilerden kurtulup Aleynaya doğru geliyordu.
Aleynayı bırakıp Bernanın önüne geçtim. Ardından bileklerinden tutup kollarını indirdim.
Bir kolumu vücuduna sarıp onu geriye doğru çekmeye başladım.
Nefise: Hadi Berna gel sen benimle
*Aleyna*
Berna Nefise onu tutunca sakinleşmişti. Bu benim daha da sinirlenmeme neden olmuştu ama belli etmedim. Benchime geçip oturdum. Birkaç dakika sonra Nefise de geldi.
Nefise: Ortak engelde ne yapıyordunuz Aleyna?
Aleyna: Çarpıştık ve beni itti.
Nefise: Bu kadar temasa gerek yoktu. Yol verseydin ya. Zaten seni her türlü geçecekti
Nefisenin Bernayı korumasından bıkmıştım.
Aleyna: O çok sevdiğin arkadaşının ne yaptığını görmedin!
Nefise: Ne?
Aleyna: Sen işine baksana Nefisecim ya. Git Bernanın yanına
Nefise: Ne saçmalıyorsun Aleyna?
Nefisede sinirlenmeye başladığı için sesi yükselmişti.
Nefise: Yardımcı oluyoruz gene bana patlıyor!
Aleyna: Seni ilgilendiren birşey yoktu.
Nefise: Ne demek yoktu ya! Takım arkadaşımı kavgadan ayırmak görevim. Yoksa banane sizin kavganızdan!
Nefise arkasını dönüp oyun alanından biraz uzaklaştı. Ağaçlık alana doğru yürüdü.
Atakan: Tamam Aleyna gerginlik yaratmayın daha oyun bitmedi. Gidin biriniz Nefiseyi çağırsın. Ödülü kazanmamız lazım
Nefisenin peşinden gittim ve onu bulmaya çalıştım. O sırada Nagihanın onunla konuştuğunu duyup dinlemeye başladım.
Nagihan: Tamam hadi boşver sen onu gel
Nefise: Kavga etmesin diye tutuyorum bana verdiği tepkiye bak
Aleyna yakalanmamak için benche geri döner. Nefise ve Nagihan birkaç dakika sonra geri gelmişti. Benchin karşı köşelerinde oturuyorlardı
Oyun 11-10 olmuştu. Öndeydik. Ben ve Yunus çıkacaktık. Kazanırsak ödül bizim olacaktı.
Nefise benchden kalkıp parkura kadar bizimle Yunus Emrenin yanında durarak yürüdü. Sadece Emreye konuşuyordu ve atışlarla ilgili birşey anlatıyordu.
Nefise: Hadi Yunus yaparsınız.
Nefise hala benimle konuşmadığı için sinirim bozulmuştu.
Oyuna başladık rakibimiz Damla ve Batuhandı. Damlanın hemen arkasından ilerliyordum. Yunus da gelince atışlara başladık.
Nefise: Haydi Aleyna sakin at sende!
Son küpü düşürdüm ve durum 11-11 oldu. Takım koşarak yanımıza geldi. Nefiseye baktım. Yunusla sarılıyordu. Bana ise isteksizce el uzattı.
Neyse işte oyunu kazanmışlar
*Nefise*
Madride gitmiştik. Yolda gezerken durmuştuk. Aleyna bir heykeli inceliyordu. Bir anda heykel insan çıkıp hareket edince Aleyna çığlık atıp 2-3 adım geriye kaçtı.
Onun hemen arkasında duruyordum. İstemsizce ellerim onu tutmak amaçlı havaya kalkmıştı. Ama neyseki buna gerek kalmadı.
