Bir süre sessiz oturduk. Kafamı Aleynaya çevirdiğim sırada göz göze gelmemiz bir oldu. Zaten bana bakıyordu.
Hala göz temasını kesmemişti. Kalbim hızlanıyordu. Bunu fark etmiş olacaktı ki hafif bir şekilde sırıtıp önüne döndü.
Sessizliği bozup konuştum.
Nefise: Berna ile aranızda ne var
Anlamayarak kafasını bana çevirdi
Nefise: Demek istediğim o kırmızı takımdayken iyi anlaşmıyordunuz? Bir anda samimileştiniz ha?
Aleyna: Bilmem. Bana bir anda sarıldı. Ona karşı nötrm. Hala eskisi gibi düşünüyorum.
Rahat bir nefes verdim. Bernaya karşı bir şey hissettiğini düşünmem bile aptallıktı ama yine de rahatlamıştım.
Yaklaşık 5 dakika sonra Aleyna konuşmaya başladı.
Aleyna: Benden neden nefret ediyorsun?
Ona bakmaya çalıştım ama kafası önüne dönük olduğundan yüzünü göremiyordum. Saçları da kapatmıştı.
Nefise: Senden nefret ettiğimi söylemedim
Aleyna: Ama öyle davranıyorsun.
Sesi çok durgundu.
Nefise: Başlarda bazı hareketlerin hoşuma gitmiyordu o kadar.
Aleyna öylece kaldı.
Nefise: Senden nefret etmiyorum
Hala ona bakıyordum. Bana bakmasını istiyordum. Çünkü ondan gerçekten de nefret etmiyorum. Başlarda tartışmıştık evet ama şu an ona karşı olan hislerim karışıktı.
Nefret etmiyordum ama seviyor muydum? Ona karşı içimde açıklayamadığım şeyler hissediyorum. Bazen kalbimin hızlanmasına sebep olsada bazen hiçbir şey hissetmiyordum.
Ben bu düşüncelerle boğuşurken zamanın nasıl geçtiğini fark edememiştim. Aleyna uyuya kaldığı için başı omzuma düştü.
Fazla hareket etmemeye çalıştım. İstemsizce ona bakıp sırıtıyordum. Şu anda aptal gibi gözüktüğüme emindim.
Bir süre öyle durduktan sonra sağ elimi beline doladım. Sol elimle de bacaklarından tutarak Aleynayı kucağıma alıp ayağa kalktım. Uyandırmak istememiştim
Başını göğsüme yaslamış çok tatlı uyuyordu. Barakaya doğru yürümeye başladım. Sanki bu anın bitmesini hiç istemiyordum.
Barakaya gelince yavaşça yere yatırıp ellerimi altından çektim ve bende uyudum.
*Aleyna*
Gözlerimi açtığımda kendimi her zamanki gibi barakada buldum. Dün geceyi hatırlayınca şaşkın bir şekilde yan tarafımda hala uyumakta olan Nefiseye baktım.
Beni barakaya getiren o olmalıydı. Gülümseyerek onu izlemeye devam ettim.
Dün gece dedikleri aklımdan çıkmıyordu. "Senden nefret etmiyorum"
Bana karşı olan tavırları son günlerde değişsede hep benden nefret ettişini düşünmüştüm. Bunu duymak rahatlatmıştı.
Ayrıca Bernayla olan ilişkimi düşünmesi de hoşuma gitmemiş değildi.
Bunlara fazla odaklanmışken beni barakaya nasıl getirdiği düşüncesi belirdi aklımda. Yüzüm kızarmıştı. Nefisenin beni taşıyacağı aklıma gelecek son şeydi.
Oyuna gelmişler
Oyun 10-8 idi. Benim sıram gelmişti ve rakibim Damla idi. Parkurun başına doğru yürürken Nefise seslendi
Nefise: Aleyna bekle bi
Kalp atışlarım hızlanırken arkamı döndüm
Nefise benimle beraber yürümeye başladı
Atışlarla ilgili birkaç taktik veriyordu. Ama benim kulağım onda değildi. Gözlerim ona takılı kalmıştı.
Nefise: Anladın mı Aleyna
Aleyna: He evet aynen tamam oyle yaparım
Nefisenin yanından ayrılıp parkurun başına yürürken yüzüme aptal bir sırıtış yerleşti
*Nefise*
Aleynanın arkasından şüpheyle baktım. Beni dinlemediğinden adım gibi emindim.
Aleyna atışlara geldiğinde kenardan bütün desteğimi verdim
Nefise: Aleyna biraz daha yukarı güzelim hadi öndesin!
Aleyna sayıyı alınca koşarak yanına geldim bir an duraksadım. Ne için geldiğimi unutmuş gibiydim. Bir an sarılacakken hemen toparlayıp elimi uzattım ve çak yaptık
Bu bölüm biraz kısa oldu ama bence bolll momentli bi bölüm oldu auqhqıdk o yüzden idare edinn
Birleşmeyi bekliyorum umarım moment verirler yaaa
Gerçi fragmanda Aley şarkı söylerken Nefiseye doğru yürüyordu sankiii
