Arden'in Sillesi

6.6

Oy sınırı: 200
Yorum sınırı: 400

Sınır geçilmeden bölüm gelmeyecek bilginize sunulur.

Bölüm şarkısı: Neyin nesi

Şarkı Toprak'da Arden'e gelsin! 🌟❤️‍🔥

__________________

Özel araçtan iner inmez üniformamı ve başımdaki şapkamı son kez düzelterek sert ve kendinden emin adımlarla karşımdaki eve ilerlemeye başladım.

Nerede miydim?

Hatay'da.

Ne için mi gelmiştim?

Şehit haberi vermeye.

Evet doğru duydunuz. Ben bugün buraya, asteğmen Yavuz Mercan'ın şehit haberini vermeye gelmiştim.

Evin önüne geldiğimde tam kapıyı çalacaktım ki aklıma gelen anıyla durdum.

~geçmişten bir anı~

"Yavuz, hayırdır? Karadeniz'de gemilerin mi battı?" Diye takıldım kara kara oturup düşünen askerime.

Bir sıkıntısı var gibiydi, anlatırsa çözecektim.

İrkilmesiyle daldığını anladım. Bu kaşlarımı çatmama sebep oldu. Yavuz böyle dalan biri değildi. Her zaman çevresinde olan bitenin farkında olurdu.

"İyi misin sen gerçekten?" Dedim kamelyada yanına oturduğumda.

"İyiyim, komutanım." Dedi. Anlatıp anlatmamak konusunda tereddütte gibiydi.

"Ben senin sadece komutanın değilim biliyorsun değil mi? Aynı zamanda ablanım. Bana bir şeyleri anlatırken çekinme." Yüzüme bakıp bir süre beklediğinde iç hesaplaşmasının bitmesini sabırla bekledim.

"Senden bir şey rica edebilir miyim, abla?"

"Edebilirsin tabi, aslanım." Başını eğip bir süre bekledikten sonra karşıya bakarak konuşmaya başladı.

"Eğer olurda ben bir gün şehit olursam-"

"Ne biçim konuşuyorsun, oğlum? Olmayacak öyle bir şey Allah'ın izniyle."

"Lafımı bölme, lütfen." Sessiz kalmayı tercih ettim ama bu konuşma hiç hoşuma gitmiyordu.

"Eğer olurda ben bir gün şehit olursam, annemler için bırakacağım mektupları ulaştırıp benden sonra onlara sahip çıkar mısınız? Onları yalnız bırakmazsınız değil mi?"

"Bırakmam oğlum, tabiki. Onlar sadece senin değil benim de ailem artık."

Gülümsediğinde omzunu pat patladım ve beraber oturmaya devam ettik.

~Şimdiki Zaman~

Cebimdeki mektupları hala oradalar mı diye konrtol ettikten sonra kapıyı çaldım.

İçeriden mutluluk dolu konuşmanın sesleri geliyorken biri kapıya yaklaşmaya başlamıştı bile.

"Kim geldi Nuray?"