26

1 0 0
                                    

Sarah

Ik zet snel mijn fiets weg en loop naar de deur. Binnen doe ik mijn schoenen uit en gooi mijn jas aan de kapstok en loop dan met mijn boekentas naar boven die ik in mijn kamer op de grond zet. Het is nu ongeveer 17 uur, dat betekend dat ik nog ongeveer een half uur heb om in te pakken. We vertrekken straks naar Frankrijk omdat de jongens daar morgen avond gaan optreden. Zondag avond zouden we terug zijn in België zodat ik maandag terug naar school kan. Gelukkig moet ik voor 2 dagen niet veel meenemen, hoewel ik niet weet wat ik daar kan/mag doen, dus neem ik voor de zekerheid een boek en mijn wiskunde boek mee omdat ik vandaag een taak heb gekregen en die moet maandag af zijn.

Om half zes stap ik samen met mijn rugzak te trap af, en zie de jongens in de hal staan. Nadat alle schoenen en jassen aan zijn gedaan en iedereen alles bij heeft is het kwart voor zes dat we eindelijk in de bus zitten. Ik dacht eerst dat we met een auto gingen en daar in een hotel zouden slapen, maar we gaan blijkbaar met hun tour bus rijden naar Frankrijk en ook de nachten in doorbrengen. 

- Mijn bed! - roept Louis en springt dan op het dichtstbijzijnde bende bed. In de bus staan 3 stapelbedden. Harry slaapt boven Louis en ik slaap boven Naill. Aan de overkant van ons slaapt Liam benden en Zayn vanboven. 

Ik gooi mijn spullen op het bed en ga dan op een stoel aan tafel zitten en doe mijn riem vast. De jongens doen hetzelfde en Louis en Harry nemen het eten dat ze daarnet gemaakt hebben voor tijdens de reis op te eten. 
Na het eten spelen we nog gezamenlijk een gezelschap spel, waarbij Liam wint en het er in zit te wrijven dat wij verloren hebben. Ik, Naill en Liam spelen daarna Uno terwijl de andere drie nog iets voor morgen aan het bespreken zijn. Van de 3 keer dat we spelen win ik 2 keer en Naill 1 keer. 

- Jullie spelen vals - Zegt Liam.

- Jij kunt gewoon niet tegen jou verlies. - zegt Naill.

- Dat kan ik wel, valsspelers.

Naill rolt met zijn ogen maar gaat er niet verder op in. Dan kijken we nog met zen alle een film. Als de film gedaan is, is het 23 uur en ga ik mij omkleden want niet zo gemakkelijk is in een bus dat rijd. Nadat ik mijn pyjama heb aangedaan, mijn tanden heb gepoetst en naar de wc ben geweest ga ik in mijn bed liggen. De jongens zitten nog aan de tafel te praten, maar lang hoor ik ze niet meer, want als snel ben ik in slaap.

Ik wordt wakker door het licht en kijk door het raam naar buiten. We rijden niet meer, dat betekend dus dat we er zijn. Ik hoor mijn maag knorren, ik moet opzoek naar eten. Ik neem mijn kleren van gisteren en kleed me onder de lakens om, zodat als er iemand wakker zou zijn die me niet kan zien. Als ik ben aangekleed stap ik zo stil mogelijk uit mijn bed en open ik de deur. Buiten is het fris maar niet koud en de zon begint al goed te schijnen. Waar zou hier ergens eten zijn?  Ik wandel om het busje heen om te zien of ik iets zie aan de andere kant maar daar zie ik ook enkel gebouwen. Zou in die gebouwen de zaal bevinden waar de jongens zouden optreden? Zou ik het durven om er alleen binnen te gaan? Terwijl ik met al die vragen in mijn hoofd zit wandel ik terug naar de voorkant van de bus. Als ik terug bij de voorkant ben gaat de deur open.

Verdwaalt in Spanje #1Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu