Verdwaalt in Spanje #1

28

Sarah

De jongens zijn de hele dag bezig geweest met het repeteren. Terwijl heb ik de zaal rond gelopen en geluister naar de jongens. Na deze ochtend lijkt het wel of Zayn mij ontwijkt. Hij ontwijkt me al sinds vorige week na het strand. Hoewel ik dacht deze ochtend dat het beter was maar dat was van korte duur. Waarom doe hij al een week zo afstandelijk? 

Het is een uur voor dat het concert begint en de jongens zijn zich aan het omkleden. Ieder van de jongens hebben een eigen ruimte. Ik ben bij Naill terwijl hij zich aan het voorbereiden is.
Niemand mag meer in de zaal komen voor de veiligheid dus heb ik niet veel anders de keus dan hier te zijn.
Als je goed luistert hoor je de fans buiten al gillen. Ik ben blij dat Naill mij oordoppen heeft gegeven en ik achter het podium blijf en mee kan kijken op een scherm.

Na 20 minuten naar Naill geluisterd te hebben wordt het gegil van buiten luider en weet ik dat ze de deuren hebben geopend en de eerst fans binnen komen. Ik ben blij dat ik heb gekozen om vandaag nog niet mee te doen. Eerst wil ik zien hoe het er aan toe gaat en ook voel ik me nog niet voldoende voorbereid, ook al lukken de liedjes die ik mee zou spelen al goed. 
In de zomer gaan de jongens op tour en dan ga ik waarschijnlijk wel mee doen met een paar liedjes. 

- Kom je? - Vraagt Naill. Ik was zo in gedachten dat ik niet heb gemerkt dat Naill naar de deur is gegaan. 

Ik sta op en ga achter hem aan naar een andere kamer waar de andere jongens al zijn. Daar zie ik dat een vrouw bezig is met iets aan Liam's broek vast te hangen. 

- Wat doen ze? - vraag ik aan Naill die nog naast me staat.

- Daar dat apparaatje dat ze aan onze broek hangen en de oortje kunnen we de band en onszelf beter horen. De boksen staan naar het publiek gericht zodat de fans het beste geluid hebben maar daardoor hoor je op het podium zelf niet veel. - Legt Naill uit.

- Naill. - zegt de vrouw die met Liam klaar is. 

Nadat iedereen klaar is brengt Naill me naar de plaats waar ik kan blijven staan, de andere jongens lopen met ons mee alleen Zayn komt niet mee. Ze nemen afscheid van mij, en vertrekken richting het podium. 

Dit scherm geeft een goed zicht op het podium, ik denk zelf nog beter dan sommige fans in de zaal. De jongens komen op het podium en ik zou zelf zonder scherm kunnen horen aan de fans dat ze op het podium zijn verschenen. Die kunnen zo luid gillen. 

Na ongeveer een uur is er een pauze van 5 minuten en kunnen de jongens naar de wc gaan of zo. Louis en Liam hebben weer liggen vechten met water en zijn alle twee helemaal nat en ook Zayn is goed gekraakt geweest ook al deed hij niet mee aan het gevecht. Als de jongens het podium af gaan, besluit ik om naar Zayn's kamer te gaan, om te vragen waarom hij me ontwijkt.

Als ik binnen kom staat Zayn met zijn rug naar de deur zonder shirt aan. Ik had moeten kloppen. Om te laten weten dat ik er ben klop ik alsnog op de deur. Zayn draait zijn hoofd om, kijkt me even aan en draait zich dan terug om en loopt naar de kast. Ik doe de deur dicht en loop richt hem. Als hij het shirt dat hij uit de kast heeft gepakt aan heeft draait hij zich naar mij om.

- Wat kon je doen? - Vraagt hij. 

- Je vragen waarom je me al een week ontwijkt. - antwoord ik.

- Ik ontwijk je niet. 

- Jawel dat doe je wel. Je gedraagt je anders.

Hij kijkt me aan maar zegt niets.

- Heb ik iets verkeerd gedaan? - vraag ik.

Hij blijft stil voor zich kijken.

- Laat ook maar, blijf maar zo verder doen, het kan me niks meer schelen. - zeg ik geïrriteerd.

Ik draai me om en ga naar de deur. Ik wil net de deurklink vastnemen als mijn pols wordt vastgepakt en me omdraait zodat ik met mijn rug tegen de deur kom. Hij kijkt me in de ogen aan en nog geen seconde later voel ik zijn warme zacht lippen tegen de mijne.