Heartbreaker-Hyunlix

Tokat

Uzun bir aradan sonra merhaba👋
>⁠.⁠<
Gelmedi.

Hayatımda geçirdiğim en yalnız doğum günüydü.
Evet etrafımda bir sürü insan varken bile yalnız hissediyordum.

Hyunjin beni hiç bir doğum günümde yalnız bırakmazdı, ne oldu da gelmedi?

Herkes konuşurken ben dikkat çekmemeye özen göstererek yukarı, terasa çıktım.

Elbiselerim ve makyajım özenle yapılmamıştı, doğum günü kutlanan birine göre fazla sadeydim.

Telefonumun ekranını açarak bildirimlerimi kontrol ettim. Doğum günümü kutlayan mesajların arasında dolanırken aklımda ki ismi arıyordum ancak yoktu.

Umutsuzca kafamı salladım ve saate baktım.
On ikiye geliyordu.

Beni meraklandıran bir şey daha vardı, o fotoğraf atanlardan ses seda yoktu.
Bu sessizlik hayra alamet değildi.

Telefonuma bir bildirim daha geldi.
Hemen açtığımda yüzümü bir gülümseme kapladı.

'doğum günün kutlu olsun güzel oğlan.
Seni seviyorum.'

Unuttuğum bir şey vardı.
Hyunjin bana asıl doğum günüm olan on beş Eylül'de doğum günü mesajı atardı.

>⁠.⁠<
Telefonuma gelen görüldü işareti ile sırıttım.
Felix bana çok sinirli olmalıydı.
Sinirli hâli gözlerimin önüne geldiğinde daha bir gün olmasına rağmen onu ne kadar özlediğimi fark ettim.

Gözlerimi kapattım ve derin düşünceler ile uykuya daldım.

Sabah erken bir saatte uyandığımda hızlı hareketler ile giyindim ve otelden ayrıldım.
Mira ile buluşacağımız kafeye geldim. Fazla gözden uzak bir yer değildi ancak çok kişi de yoktu.
Mira daha gelmemişti oturup onu beklemeye başladım.

>⁠.⁠<
Saatler geçti ancak Mira gelmedi.
Saat 10.00'da buluşacaktık ancak saat oniki'ye geliyordu.

Telefonumu elime almıştım onu aramak için ancak içeriye birinin girdiğini belli eden kapının üzerinde ki zil çalmıştı.

Mira hızlı hareketler ile yanıma geldi ve önüme oturdu.

"Gelmeseydin Mira?"

Dağılmış saçlarını düzeltti ve ellerini birleştirdi.

"Çok özür dilerim gerçekten işim olmasaydı geç kalmazdım."

Gözlerim dudağında ki çatlağa gitti.
Kaşlarım anında çatılırken oda bunu fark etti ve gözlerini kaçırdı.

"Noldu dudağına?"

"Uçuk."

Gözlerimi kısarak ona bakmaya devam ettim.

"Yalan söyleme konusunda gelişmen gerek Mira. Söyle hadi."

Kafasını salladı ve derin bir nefes aldı.

"Min-jae yaptı."

"Sebep?"

Ellerini saçlarından geçirdi.
Havaya kalkan saçlarının açıkta bıraktığı yanağında bir morluk gördüm.

"Dün fotoğrafları silmek için odasına girdim. Fotoğrafları heryerden sildim. Kamera kayıtlarını da sileyim derken beni bilirsin teknolojiden zerre anlamam , yanlışlıkla yani nasıl yaptığımı da bilmiyorum tüm bilgisayarı yaktım. Evdeki bilgisayarlar da birbirine bağlı onlar da yandı. Sabahta fark edince min-jae delirdi tabii.
Benim yaptığımı bilmiyor ama o sinirlenince gazabına ben uğradım."

Kaşlarım hala çatıkken derin bir nefes aldım.

"Bu yüzden geç kaldın."

Kafasını salladı. Ardından daha heyecanlı bir sesle konuşmaya başladı.

"Ama işim daha bitmedi fotoğraf makinesini de aldım sakladım, akşam onları sileceğim ve kamerayı denize atacağım."

Onun bu heyecanlı hâli ile gülümsedim.

"Sağol Mira."

Oda bana gülümsedi. Kim bilir belki eski arkadaşlığımıza geri döneriz.

>⁠.⁠<
Gece geç saatte eve gelebilmiştim.
Işıkların hepsi kapalıydı.
Uyuyor olmalılardı.

Fotoğraf konusunda Mira ya güvendiğim için orada kalmadım ve seule geri döndüm.

Kapıyı anahtarla açtım ve yavaşça içeriye girdim.
Saat gece yarısını geçiyordu.

Hızlıca ben ve Felix'in odasına girdim.
Uyuyan bir Felix yerine, ayakta durmuş ve bana boş gözlerle bakan bir Felix ile karşılaştım.

Ona yaklaştım tabiki de boynuma sarılmasını beklemiyordum ancak bana tokat atmasını da değil.

┐⁠(⁠ ⁠∵⁠ ⁠)⁠┌

Helal be Felix....

Nabersniz??

Oy vermeyi unutmayın 💋 💋 💋 💋