(Yeni kurgum'a bakarsanız sevinirim. Oraya sık sık bölüm attığımdan dolayı bu kitabı çok boşladım.)
1 ay sonra
Hızlı adımlarımı sürdürerek kalabalığın arasından kurtuldum.
Seslerinden dolayı baygınlık geçirmek üzereyken, yanıma Nagihanın gelmesiyle durakladım. Üstüne tam oturan beyaz uzun bir elbise giymişti, makyajı ise onun yaşlarına uygun tonlardaydı. Gülümseyerek bir süre durduğumuz yerde sohbet ettik ve yanından yavaşça ayrıldım.
Survivor biteli tek bir paylaşım dahi yapmamış ve çıkdıktan hemen sonra Yunus Emre'nin karısı olan Beria özdene dava açmıştım. Dava uzun soluklu sürmemişti fakat kazanan taraf onlardan 200.000 lira alarak ben olmuştum.(normalde 2 yıldan 4 yıla kadar cezası oluyor kurguda öyle) Bir kuruş paraya bile ihtiyacım yokken para ceza cezası almaları beni tatmin etmemişti fakat Beria cezayı aldığında ağladığı için içten içe mutlu olmuştum. Şimdi ise çıkdıktan sonra aklımı yitirip psikolojik tedavi almamın sebebi olan Survivor'un finalindeydim.
en az 300 kişinin olduğu o yerde. Son 6'ya kalmam inanması zor geliyordu fakat sakatlanmasam daha ileriyi göreceğime inandığım bir dönem geçirmiştim.
Survivor'u Birleşmeden sonra kendi sınırlarımı zorlayarak %48 olan ve bir türlü yükselmeyen performansımı, %55'e getirerek tamamlamıştım.
Kırıldığım ve üzüldüğüm
bir çok nokta vardı fakat genel anlamda güzel bir sezon geçirmiştim. 4 ay boyunca belki de en keyif aldığım olaylar konseyde Poyrazı yerin dibine sokmak ve Bernayı elemekti.
Elenmeme yakın son haftalarda anlamadığım bir şekilde sürekli kavga edip duruyorduk. Sebebini sorduğumda ise bir cevap vermeden çekip gidiyordu.
Yarışma boyunca beni defalarca öpen Poyraz, çıkdıktan sonra sevgilisi Yasmin ile storyler atmaya devam etmişti. Oturma düzenine baktığımda ise yine onları yan yana görmem sürpriz olmamıştı.
Yarışmadan çıktığımda ilk işim gecelere kadar alpoy, sayfaları ve editleri aratmaktı. İkimizin hakkında yazılıp çizilenleri fazlasıyla merak ediyordum. Hakkımızda büssürü edit yapılmıştı ve çoğu fan atıp tutmuştu.
Survivordayken onun bakışlarını umursamıyordum, hatta çoğu bakışını editleri izlediğimde fark etmiştim.
Mesela Nagihan sakatlandığında beni arkadan dikizlediğini hiç bilmiyordum, bu resmen sapıklığa girsede ister istemez hoşuma gidiyordu. Lâkin onun tavırlarına anlam veremiyordum. Bir çok sayfayı takip ettiğim için Alpoy storylerine baktığını biliyordum, belli etmek istermişcesine kendi hesabından stalklıyordu.
2 hafta boyunca storylere etiketlenmemesine rağmen bakmıştı, daha sonrasında
da bütün alpoy sayfalarını engelleyerek shipi kaldırmalarını istediğini ve rahatsız olduğunu belli etmişti. Amacına çok basit bir şekilde ulaşmıştı yasminle story atmaya devam ettiğinden beri bütün sayfalar poyrazı etiketlemeyi bırakmışlardı.
Artık tek bir Alpoy sayfası dahi görememek hem beni üzüyor hemde sinirlerimi bozuyordu.
düşüncelerimi bırakıp gözlerimi oturma yeri bulmak için araladım. Berna ile oturmak, onunla konuşmak istiyordum. Survivor'a gitmeden önce gayet güzel ve samimi bir dostluğumuz vardı fakat çıkdıktan sonra aramalarıma ve mesajlarıma bir kez bile geri dönmemişti. Belki o da herkes gibi insanların arkasından konuşup yüzüne güldüğümü düşündüğü için artık beni arkadaşı olarak görmüyordu, bilmiyordum ama kimse adkada yaşanılan olayları bilmiyordu.
Onu gördüğümde önce yüzüme bir gülümseme ifadesi takınıp ilerlemeye başladım. Gördüğüm manzarayla geri dönmek istesemde rezil olacağımı düşündüğüm için iletmeye devam ettim koltuk araları çok sıkışık olduğu için ayaklarına çarparak gidiyordum. Gördüğüm çiftle gözlerim kamaştı aynı benim gibi, ikisininde odak noktası bendim.
