Χρυσάφι

Ιστορία

1801

"Ο Τζανέτος είναι πλέον νεκρός. Δυστυχως τούτος δεν έχει πάρει τίποτα από την ηθική του.Αν είναι στα 13 ας μη μάθουμε πως θα είναι στα 23"

"Δαμιανή!"

Φώναξε η Χαριτινη προσπαθόντας να λύσει τα δεσμά της

"Τόσο γεύτηκες την εξουσία? Τόσο που μας πρόδωσες στον εχθρό?"

"Ξέρεις πως δε θα πλησίαζα Τούρκο,πως τολμάς Μιχαήλ?Δε φοβάσαι τους νεκρούς?!"

Φώναξε η Χαριτινη

Ο Ιωάννης κόλλησε τη σπάθα στο λαιμό της,σαν έτοιμος να την αποκεφαλίσει

"Μιχαήλ!Δε σου ανήκει η θέση!Το ξέρεις!"

"Εγώ απλά ακολουθώ την επιθυμία του λαού,Χαριτινη"

Η Χαριτινη κοίταξε τί γιό της που ήταν επίσης στα γόνατα δεμενος και με το μέτωπο ματωμένο.Ηταν έτοιμη να πεθάνει ανά πάσα στιγμή αλλά όχι έτσι

"Απογοητεύεται να πατήσετε το πόδι σας στο τιμημένο χώμα της Μάνης.Χαριτινη πάρε το γιό σου και χαθείτε!"

Είπε τελικά ο Κανέλλος

"Φρουροί!"

Οι φρουροί άρπαξαν τον Αντρέα από τις μασχάλες ενώ τα χέρια του ήταν δεμένα πίσω.Το παιδί σπαρταρούσε,κλωστουσε στον αέρα και φώναζε μα οι φωνές του σιγασαν μόλις τον πέταξαν στο έδαφος έξω από την πύλη,σα να χαν ξεφορτώσει κάποιο σακί πατάτες

"Αντρέα μου"

Η Χαριτινη έτρεξε και γονάτισε πλάι στο γιο της

"Ιωάννη, βάλε τους δύο καράβι και στείλτους στην ευχή όσο μακριά τόσο το καλύτερο"

~~~~

Δεν ήρθα μόνο με σένα,θα ήταν εύκολο να σε πάρω στη Ρωσία,σε μια καλύτερη ζωή και για τους δυο.Μα σαν έμαθαν τα σχέδια μου, θεωρήθηκε πως ήμουν
ο κατάλληλος άνθρωπος για αυτή την αποστολή"

"Θα σου πάρουν το κεφάλι για κατασκοπεία"

Φώναξε η Θεοφανώ χαμηλόφωνα

"Θεοφανώ, ξέρω "

Η Θεοφανώ στηρίχτηκε στον τοίχο

"Πρέπει να φύγουμε, δήλωσε τους πως θα γυρίσουμε στη Ρωσία,κλείσε ότι δουλειές άνοιξες και πάμε να φύγουμε"

"Θεοφανώ"

"Δεν έχει Θεοφανώ"

Η Θεοφανώ έβαλε το χέρι της στην κοιλιά της