Χρυσάφι

Βασιλική

Η Βασιλική είχε τα μάτια της στη Θεοφανώ από την πρώτη μέρα.
Η Θεοφανώ δε ξαναβαλε το μπλε φόρεμα της Κερασίνας,μήτε περιποιήθηκε ξανά τον εαυτό της, φοβούμενη μη θυμίσει τον εαυτό της όπως ήταν στην Πόλη.Επρεπε ότι είχε να κάνει να το κάνει γρήγορα

"Ασημίνα,σε ζητά η κυρά"

"Ποια από όλες?"

"Η Βασιλική"

Τα σεντόνια έπεσαν από τα χέρια της

"Τι έπαθες?"

"Νομίζω δε με χωνεύει"

Η Θεοφανώ έτρεμε στην ιδέα.Θα την παρέδιδαν στην Κυπριανή και θα της έπαιρναν το κεφάλι

"Πέρασε μέσα και κλείσε"

Πρόσταξε η Βασιλική και η Θεοφανώ υπάκουσε

"Θέλω να μου ετοιμάσεις να πλυθώ"

"Μόνο αυτό?"

Η προσοχή της Θεοφανως στράφηκε αμέσως στα χαρτιά που είχε απλώσει μπρος της

"Έλα κόψε"

"Τι νερό σας"

"Μπορεί να περιμένει"

"Καλύτερα να μη με πιάσουν να ανακατεύομαι με αυτά θα θυμώσουν"

"Μη φοβάσαι,Θεοφανώ"

Η Θεοφανώ πάγωσε

"Θεοφανώ Λάσκαρη,το χρυσάφι της Ανατολής που πάτησε τη Μάνη"

"Που με ξέρεις?"

"Εδώ το βλέπω Θεοφανω,σε βλέπω και όχι μόνο"

Η Θεοφανώ κάθισε πλάι της

"Βλέπω και τον ξάδελφο μου,τον Αντρέα,που άδικα χάθηκε στα ξένα"

Η Θεοφανώ μούδιασε ολόκληρη

"Ξέρω πως δικός μας πρόδωσε"

Η Βασιλική γύρισε και την κοίταξε

"Πως το ξέρεις?"

"Ο Διογένης γνωρίζονταν με τον άντρα μου.Ηταν μέλος εκείνης της οργάνωσης"

Η Θεοφανώ δε μίλησε..

"Μήπως εμαθες τίποτα για το γιό μου?"

"Δυστυχώς"

"Γιατί δυστυχώς?Πες μου έπαθε κάτι το τουφέκι μου?"

"Το έκλεψαν οι Τούρκοι,από κει και μετά δεν ξέρω αν ζει,το ψάχνουμε"

Τα μάτια της Θεοφανώς βούρκωσαν και άρχισαν να τρέχουν δάκρυα

"Δε σε πιστεύω"

Η Βασιλική έβγαλε ένα γράμμα και το έδωσε στη Θεοφανώ