dna testi açıklandıktan sonra kenan beyle mardine gidiyoruz ama ondan önce sadece 2 saat istedim.oda bana izin verdi
(2saat önce)
benim için çok değerili biriyle görüşüyorum bu bizim sümüklü büşraydı
"oha olum inanmıyorum ailen gerçek ailen değilmi?"
"buşra kaç kere anlatacam evet gerçek ailem değilmiş"
"yani sen mardine gidiyorsun ben napıcam peki?"
"evet gidiyorumda bensiz hayatın zor olacak sonuçda hayatında bir bora gidiyor değilmi"
"bora dalga geçmeni sırası değil bende seninle geliyimi? biliyorsun orda anneannem ve dedem var"omzumu silkdim
"ne biliyim ben gelmek istiyorsan gel ama gelmesen galiba yine sümüklü olacan"
"gelicem haberin olsun ama önce annemlere haber veriyim"kafamı salladım son bir saatim kalmışdı o yere gidicektim.büşranın yanında ayrıldım taksiye binib mezarlığa gitmesini söyledim.ordaydım hayatımın en nefret anı en nefret günü hayata değer verdiğim kadının öldüğü gün.
onun mezarının önündeyim (Melek çevik) canım annem benim her şeyim onun yanına gitmeye cesaret etmedim sadece bekledim artık dayanamayarak konuştum "Anne ben senin oğlun değilmisim"biraz bekledikten sonra yeniden konuştum "ama ağlama anne benim bir tane annem var oda sensin sen benim için her şeyi yaptın ama boşaymış anne"gözümden bir damla yaş düşdü hemen sildim annem ağlamı istemez değilmi? "anne belki bu son ziyaretim biojolikler mardinde kalıyormuşlar o yüzden onlarla gidmem gerekiyor ama gelicem söz anne bora sözü ben sözümü tutarım biliyorsun"telefonum çalmaya başladı kenan bey arıyordu açtım "efendim kenan bey"
"oğlum gidicez sana konum atıyorum gelirsin bekliyorum"kenan beyi onayladıktan sonra taksiye bindim.cebimdeki son parayı taksiye verdikten sonra taksiden indim kenan beyi gördüm bana sarıldı gözüm dolmuşdu muhi bana hiç sarılmadı neyse kenan bey geri çekildikten sonra uçağa bindik bu uçakta onlarınmış gözlerim kapanıyordu ve kafam kenan beyin omzuna düşmüşdü çok uykulu olduğum için kaldıramadım gerisi zaten benim için karanlıktı
kulaklarıma kenan beyin sesin geliyorudu "oğlum hadi kalk uçak indi"gözlerimi yavaşca açtım çok uykuluydum o yüzden hiç konuşmadan sadece kafamı salladım daha sonra ise kenan beyi takiplemeye başladım arabaya bindi bende bindim araba harakete geçince yolu izlemeye başladım araba durduğunda kenan bey inmişdi.bende onun hemen arkasından bende inmiştim eve bakıyordum pardon ev değil konağ bu ne lan
"bora konağ ne alaka şato olum bu"
doğru diyorsun
"bora eve böyle bakmayı kes olum sanki hiç görmedin"
görmedim oğlum neyse gözümü evden çekib kenan beye baktım oda bana yine gülümseyerek konuştu "oğlum beğendin mi?"bu sözü ben kulanırdım oğlum daha fazla uzatmadan konuştum "beğendim"
"o zaman beğenme tuşuna basabilisiniz"
aptal içses sus artık
"tamam sustum"
kenan eve doğru yürümeye başladı.bende hemen onun arkasından gidiyordum kenan bey kapıyı çaldı kapıyı açan 55 yaşlarında biri açtı."kenan bey hoşgeldiniz"daha sonra ise bana baktı "sende hoşgeldin küçük bey"o bana küçükmü dedi "dedi valla bora"
"hoşbuldum"artık teyze diyecektim teyze abla gülümseyerek bizi içeri aldı kenan bey galiba salona doğru yürüyordu ama ben heyecandan ölecektim olum
Bölüm bitti
kulaklarımı çınlıyorum olum ayıb valla sövmeyin
bölümü nasıl buldunuz
kenan bey
büşrayı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BORA (Gerçek ailem mi?)
Teen Fictionbora ünlü biri ve gerçek ailesi onun hayranı ama önyargılıdılar bakalım bora gerçek ailesine alışa bilecek mi yada ailesi bora alışa bilecek mi? Not : kitabı okuyacak sevgili okurlara duyurulur mantık hatası ve yazım yanlışları bulunmaktadır Gerçeka...
