27 Bölüm

462 79 27
                                    

lansman dediğin böyle olur

telefonu bir kenara bıraktım. neden böyleyim ben. kendimden nefret ediyorum hayatımdan nefret ediyorum. hepsi onun suçu ama ben yine özür diliyorum offf gerçekten off ayağa kalktım ve kiyafet odama geçtim kombin yaptım

 hepsi onun suçu ama ben yine özür diliyorum offf gerçekten off ayağa kalktım ve kiyafet odama geçtim kombin yaptım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

mutfaka indim. açelyada ordaydı can sıkıcı "Anne yardım lazım mı"

"Oğlum şu tabakları götürsen yeter"

"tamam anne"

elime tabakları aldım annem o zaman açelyaya seslendi "açelya kızım sende bardakları götür"

"tamam sema teyze"

ikimizde yemek odasına geçtik ben tabakları yerleştiriyordum oda benim koyduğum tabakların yanına bardakları koyuyordu tabaklar ve bardaklar bitmişdi. açelya mutafaka doğru gidiyordu "Açelya" bana döndü o güzel gözler yeniden bana baktı.

"Efendim"dedi açelya

"bir dakikan varmı"

"Hayır"dedi net bir sesle

sakin ol sakin ol bora "tamam"dedim odadan çıktım ve salona geçtim. Sanki o beni terk etmedi ben onu terk ettim olaya bak. Yemek saati geldi ve ben yemek odasına girdim yerime geçtim. şuan masada açelya melis ve asenayı bekliyorduk

ama buna bekleme denilemez. ölüyorum karşımda yaprak sarması mantı köfteş ahh dayanamıyorum gelsenize. damla berk ve oğuz halime gülüyordu. Artık ne hale düştüysem. sonunda geldiler ellerimi açtım ve dua etmeye başladım

"ALLAHIM YARRABİM ŞÜKÜRLER OLSUN"duayı bitirdim

"istersen yemeğini yerdin bora"dedi açelya

"yiyecektim zaten"

"neden yemedin"

"üç kişi istemedi keyfim kahyası ve dedem"

"öylemi"dedi ağzını buruştururak

"öyle"dedim bende onun gibi

"aa çoçuklar yeter ama"dedi ayfer teyze

tabağıma baktım ve kafamı salladım. yemeğime yemeye başladım.Açelya kalbimi geri istiyorum senden aklımı her şeyimi geri istiyorum senden. tam seni unutmuş ken yeniden girdim hayatıma seni sevmediğimi sanıyordum ama seni yeniden gördüğümde. bu kalp yeniden deliler gibi atıyordu.

"bora"dedi babam

"efendim baba"

"hazırsın değilmi iki günden sonra her kes seni arslanbey olarak bilicek"

"evet baba"

"yemek bittiğinde seni çalışma odamda bekliyorum"

"Tamam baba"

BORA (Gerçek ailem mi?)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin