📢 BU HİKAYEDE GEÇEN KURUM, KURULUŞ VE OLAYLARIN GERÇEK HAYATLA BAĞLANTISI YOKTUR!
"Günaydın, Birgen." dedi. Birgen ismini özellikle vurgulamıştı. Sinirle soludum. Nefes almak bile canımın fazlasıyla yanmasına sebep oluyordu.
"Sana adımın Birgen ol...
⭐️Bölümümüzü yıldızlamayı ve yorum yapmayı unutmayın⭐️
Medya;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
. . .
Göz kapaklarımı açamıyordum. Zar zor göz kapaklarımı açtıktan sonra gözüme vuran beyaz ışıkla göz kapaklarımı kapattım. Tekrar açmaya çalıştığımda kulağıma doluşan seslerle gülümsedim.
"Güzeller güzeli mükemmel ötesi canım komutanım!"
"Ufuk yeter be! Ne zaman yalakalığı bırakacaksın?"
"Yalaklık değil! Doğruları söylemek bu!"
"Ya durun da bi ablama bakalım." diyen Uraz'ın bana yaklaştı.
"Abla, iyi misin? Ağrın sızın var mı?"
"Yok benim yakışıklı kelebeğim. Yaklaşın da bir öpeyim sizi!" Dememle hepsinin üzerime atlaması bir oldu.
Diye kendi aralarında kavga edip bana sarılmaya çalışırlarken odanın kapısı iki kere tıklatıldı. Tim , anında ciddiyete bürünürken odaya beni terörist zannedip Tugaya getiren timden bir kaç kişi girdi. Bu timi hiç görmemiştim. Galiba yeni gelmişlerdi bizim Tugaya.
"Komutanım,"
"Rahat aslanım."
"Komutanım biz özür dileriz."
"Neden aslanım?"
"E komutanım size bir sürü şey ded-"
"İyi yaptınız, sonuçta siz beni terörist zannediyordunuz. Az bile yaptınız."
"İyi misiniz Komutanım?" Diye soran Merveye döndü bakışlarım. Tebessüm ettim.
"Türk askeri 4-5 aylık işkenceye mi kötü olacak? Güldürmeyin insanı. Yarına çıkarım be-"
Asena söze atladı.
"Ne yarını Armina! 1 hafta burdasın! İtiraz istemiyorum."
