Chapter 45
ခင်ဗျား အဆင်ပြေရဲ့လား... သိပ်မကောင်းဘူး
ယွီနျန်က သဲခြောက်များပေါ် ကျောခင်းထားပြီး သူ့အဝတ်အစားများ ညစ်ပေမည်ကိုလည်း ဂရုမစိုက်မိတော့ပေ။ ကောင်းကင်ထက်မှ ကြယ်များကို ကြည့်လိုက်ပြီး အသံကလည်း အတော်လေး ညင်သာနေသည်။
"ရွှယ်ယုံ... အခုတလော ဘယ်လိုနေလဲ"
မေးပြီးနောက် မနေနိုင်ဘဲ ခပ်တိုးတိုး ရယ်မောလိုက်ပြန်သည်။ ချူရှောင်းရန်၏ ရုံးခန်းထဲ၌ သူတို့ တွေ့ခဲ့ကြစဥ်ကလည်း ထိုမေးခွန်း မေးခဲ့သေးသည်။ ထိုစဥ်က ရွှယ်ယုံမှာ အရမ်းကောင်းသည်ဟု ဖြေခဲ့သည်ပင်။
ရွှယ်ယုံ၏ အသံမှာ ညနက်လေတို့ ရစ်ပတ်နေခြင်းကို ခံရသည်ထင်။ အေးစက်သော်လည်း ညင်သာနေသည်။
"သိပ်မကောင်းဘူး"
ယွီနျန် တုံ့ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ရွှယ်ယုံ "အရမ်းကောင်းတယ်" ဟုသာ ပြန်ဖြေလာမည်ဟု သူတွေးခဲ့မိသည်။
ယွီနျန်မှာ တွေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ပြောလိုက်သည်။ "ကျွန်တော် သတင်းတစ်ခု တွေ့လိုက်တယ်... ကားတစ်စီး မြစ်ထဲ ထိုးကျသွားတယ်တဲ့... ကားပိုင်ရှင်ရဲ့ မျိုးရိုးက ရွှယ်လို့ ပြောတယ်"
"အဲ့ဒါ ကိုယ်ကားပဲလေ" ရွှယ်ယုံ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ "ကိုယ် အဲ့ကားနဲ့ အိမ်ပြန်ဖို့ လုပ်နေတာ"
ဖုန်းကိုင်ထားသော ယွီနျန်၏ လက်ချောင်းများ တင်းကျပ်သွားလေသည်။ ရွှယ်ယုံ ကိုင်တိုင် ရေခဲတောင်၏ ထိပ်ဖျားကို ဖော်ထုတ်ပြောပြလာမည်ဟု သူမထင်ထားခဲ့ပေ။
"အရင်တစ်ခါက စုန့်ခယ်မှာ ဖြစ်ခဲ့တာနဲ့ အတူတူပဲလား"
"ဟုတ်တယ်" ရွှယ်ယုံက အကြိမ်အတော်ကြာ အသက်ရှုလိုက်ပြီးနောက် နူးနူးညံ့ညံ့မေးလိုက်သည်။
"မင်း ဖုန်းပြောဖို့ အားရဲ့လား"
ရှင်းမပြနိုင်အောင်ပင် ယွီနျန်၏ မျက်လုံးများ ရုတ်တရက် ချဥ်စူးလာရသည်။
သူက ကွဲနေသော ကိတ်မုန့်များ၊ မီးကျွမ်းနေသော ဘဲဥဆားနယ်များနှင့် ပုံမဖော်နိုင်အောင် ဖြစ်နေသော ဘီစကစ်များ၊ ယွမ် နှစ်ရာ တံဆိပ်ကပ်ထားသည့် အထူးချုပ် လက်ကြယ်သီးများကို တွေးမိသွားသည်။ ရွှယ်ယုံ အစစ်အမှန်နှင့် သူချပြရန် ကြိုးစားထားသော ပုံရိပ်တို့မှာ လုံးဝ ကွဲပြားနေလေသည်။
