Chapter 89
ဒီနေရာလေးကိုလည်း နှစ်သိမ့်ပေးစေချင်တယ်
မုန့်ယွမ်က နံရံကို မှီလိုက်ပြီးနောက် တီးတိုးပြောလိုက်သည်၊
"အစ်မရော့ရော့ရေ... ငါ့မျက်လုံးက ယွီနျန်ကို ရှာတွေ့ခဲ့ရလောက်တဲ့အထိ ပါရမီပါတဲ့သူတွေအပေါ် ဘယ်လောက် အမြင်ကောင်းလဲ သိလား"
ရှစ်ရော့က တစ်ခဏမျှ ပြောစရာမဲ့သွားသည်။
"ကြည့်ရတာ ဒါက အစ်ကို့ဘဝမှာ သိသာလာတဲ့ အထွဋ်အထိပ်ကာလ ဖြစ်မှာပေါ့"
မုန့်ယွန် သူ့မေးကို ပွတ်လိုက်သည်။ "အဓိပ္ပါယ် ရှိသား" ထို့နောက် သူ့မျက်လုံးများက အလေးအနက် ပြန်ဖြစ်သွားပြီးနောက် ပလုံးပထွေး ရေရွတ်လိုက်သည်။
"သူ့အနာဂတ်ကို ပြက်လုံး မထုတ်ဖို့တော့ မျှော်လင့်တာပဲ"
ရှစ်ရော့မှာ နောက်ဆုံးသောစကားကို နားမလည်လိုက်ပေ။ "အစ်ကိုမုန့်... ဘာပြောလိုက်တာလဲ... သူ့အနာဂါတ်ကို ဘယ်လို ပြက်လုံးထုတ်မှာလဲ"
“ဘာမှမဟုတ်ဘူး"
မုန့်ယွမ် စကားလမ်းကြောင်း လွှဲလိုက်သည်။
"မင်းဖုန်းနဲ့ တိုက်ရိုက် ထုတ်လွှင့်မှုကို ကြည့်နေတာလား"
“အင်း... ကင်မရာမန်းက နျန်နျန်ရဲ့ မျက်နှာလေးကို တော်တော်လေး အလေးပေးနေတာပဲ... အနီးကပ်ရိုက်ချက်တွေ အများကြီးပါတယ်... ရိုးရိုးသားသား ပြောရရင် ကျွန်မနေ့တိုင်း နျန်နျန်နောက် လိုက်နေရတာတောင် screenshotမရိုက်ဘဲ မနေနိုင်ဘူး... သူက တကယ်ကြည့်ကောင်းတာ"
[ဘေဘီလေး... မားမား မင်းကို အရမ်း ချစ်တယ်... နားထောင်လို့ ကောင်းချက်... ရပ်ကို မရပ်ချင်တော့ဘူး]
[ဝါး... သူက 'ပဲတင့်သံရေဒီယို' မှာလား... စတိတ်စင်ပေါ်က သလင်းကျောက်သစ်ပင်လေးက လှလိုက်တာ... နျန်နျန်ရဲ့ ပါရမီကတော့ တကယ်အင်အားကြီးချက်ပဲ .. ငါတော့ သူ့ရဲ့ ဖျော်ဖြေမှုကြောင့် လေမှာလွင့်နေပြီ... 'ကျော့ရှင်းသော'က ဒီနှစ်ရဲ့ ငါအကြိုက်ဆုံး သီချင်းပဲ]
[တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုက စတူဒီယို အသံသွင်းထားတာထက်တောင် ပိုကောင်းနေသေးတယ်... သူ့မှာ ဘယ်လိုပါရမီတွေ ရှိနေတာလဲ .. သူ့ကို autotuneအပေါ် မှီခိုနေရပါတယ် ပြောတဲ့လူတွေ ဘယ်ရောက်နေကြလဲ .. ဒါကြောင့်မို့ သောက်haterတွေ... အမှားရှာတာ ရပ်လိုက်ကြစမ်းပါ... နင်တို့အားလုံး နျန်နျန်ရဲ့ ပါရမီကြောင့် မျက်နှာဖြတ်ရိုက်ခံလိုက်ရမယ်]
