Chapter 4
အင်း... နာမည်တွေတော့ ဖလှယ်ပြီးသွားပြီ
ယွီနျန်နှင့် မုန့်ယွမ်တို့ မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ကြသည်။ "ဟုတ်... ကျွန်တော်လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်ထားပါ့မယ်"
ရှင်းယောင် အဆောက်အအုံ၏ ဝင်ပေါက်တွင် ချူရှောင်းရန်က ခရီးသည်ခုံတွင် ထိုင်ကာ သုံးကြိမ်တိတိ သမ်းဝေလိုက်ပြီနောက် ရယ်မောလိုက်သည်။
"အလုပ်လိုက်ပို့ပေးလို့ ကျေးဇူးပါ"
ယမန်နေ့က ညနေပိုင်းတွင် ရွှယ်အိမ်သို့ ညစာ သွားစားကာ ဝိုင်သောက်ခဲ့ပြီးနောက် ထိုနေရာမှာသာ နေခဲ့လိုက်တော့သည်။ ဤမနက်တွင် ရွှယ်ယုံ၏ အေးတိအေးစက် မျက်နှာကြီးကို လျစ်လျူရှုကာ ထိုသူ၏ကားထဲသို့ အရှက်မရှိ ဝင်လာခဲ့လေသည်။
ရွှယ်ယုံ၏ မျက်နှာက မြူမှုန်များ ဖုံးနေလေသည်။ "ထွက်သွားလို့ရပြီ"
"ရုံးမှာ ချပေးလို့ ကျေးဇူးပါ" ချူရှောင်းရန်က လုံးဝ ကြောက်မနေဘဲ လှည့်ပတ်သွားလာနေလိုက် သေးသည်။ "ပြောကာမှ အရင်တစ်ခေါက် မင်းငါ့ဆီ လာတွေ့တုန်းကလေ... လတ်တလော လူသစ်ခေါ်မခေါ် မင်း မေးခဲ့သေးတယ်မလား... ငါလည်း တွေးကြည့်ပြီးတော့ စစ်ဆေးကြည့်ဖို့ တစ်ယောက်ယောက်ကို ခိုင်းလိုက်တာ... မေးပြီးတော့လေ တကယ်ကြီး လူသစ်တစ်ယောက် ရှိနေတယ်ဟ"
ရွှယ်ယုံ၏ ဒူးပေါ်မှ လက်ချောင်းလေးများ လှုပ်သွားလေသည်။
"သူက မုန့်ယွမ် လက်မှတ်ထိုးထားတဲ့သူလေ... ယွီနျန်လို့ ခေါ်တယ်... နှစ်ဆယ့်တစ်နှစ်ပဲ ရှိသေးတာ"
"ယွီနျန်"
"ဟုတ်တယ်... အလျှံပယ် ပေါများတယ်ဆိုတဲ့ ယွီနဲ့ ခုနှစ်ဆိုတဲ့ နျန်... သူ့ပုံတွေ ကြည့်ပြီးသွားပြီ... သူ့အသံအရမ်းကောင်းတယ်လို့ ငါကြားထားတယ်... မုန့်ယွမ်က သူ့ကို "သဘာဝရဲ့ သံစဥ်" ဒုတိယမြောက်ရှိုးမှာ ထည့်ဖို့ စီစဥ်ထားတာ... ဒီနေ့ ပရိုဂရမ်က လူတစ်ယောက်က သူ့ကို လာကြည့်လိမ့်မယ်"
ပြောပြီးနောက် ချူရှောင်းရန်က အတင်းအကြပ် ဖိတ်ခေါ်လိုက်လေသည်။ "မင်းရော လာကြည့်ချင်လား... ဥက္ကဌရွှယ်"
