Kayıp Kız 2 (Tamamlandı)

10. Bölüm Oda

Gözlerimi açtığımda bembeyaz bir yerdeydim etrafı bulanık görüyordum ve yerimden resmen kıpırdayamıyordum bir süre yatakta öylece hareketsiz bir şekilde tavana baktım ve sonradan kıpırdayabildiğimi fark edip  kafamı ilk sağa çevirdim bir kapı vardı yatağımın hemen yanında bir koltuk vardı ve kolumda bir serum vardı burası bir hastaneydi?!

Kollarımı bacaklarımı parmaklarımı vücudumu oynatmaya çalıştım ama resmen hareket edemiyordum bana ne olduğunu da bilmiyordum nasıl bu hale geldiğimi de hatırlamıyordum bilincim daha yeni yeni açılıyordu ondan dolayı kendi adımı bile hatırlamakta güçlük çekiyordum yanımda kimsecikler yoktu bu bembeyaz odada sadece ben vardım yani sanırım ben vardım çünkü daha soluma bakmadım.

Kafamı büyük bir uğraş sonunda soluma çevirmiştim ve evet burada da kimse yoktu geleceklerdir diye düşündüm bu yüzden beklerken hareket etmeye çalıştım yine uzun uğraşlar sonucunda sol kolumu çok azıcık kaldırmayı başarmıştım sonra sol bileğimde duran bilekliğe baktım bilekliğin üzerinde yazan yazıya baktım ve yazan yazı 'Kayıp Sınıf Öğrencisi Akın' ...

Okuduğum yazıya karşı afalladım ne demekti bu Kayıp Sınıf mı nasıl yani ne demek istediklerini anlamadım düşünmeye başladım işte o anda kapı açıldı ve odaya bir kaç kişi girdi ailem Nisa Yevhenii Samet Atakan Volkan ve işte asıl şaşırdığım kısım Nisan...

Gözlerimi kocaman açmıştım ama Nisan ölmüştü bu nasıl olmuştu Nisan nasıl yaşıyordu bunca şeye karşı nasıl yaşamayı başarmıştı gördüm onu gördüm... Gözlerimin önünde vurulduğunu gördüm... Silahtan çıkan kurşun sesini duydum... Ve o arkadaş kaybetme acısını iliklerime kadar hissettim... Peki ya şimdi bu nasıl oluyordu?

Herkes mutlu mutlu birbirlerine bakarak konuşuyorlardı ta ki beni görene kadar gözlerimi açtığımı gördüklerinde durdular yerlerinde resmen kesildiler konuşmayı bıraktılar ve hepsinin resmen gözleri doldu burada neler dönüyordu yahu?!

Annem bana dolmuş gözlerle bakıyordu ve titrek bir sesle konuşmaya başladı;

"A-Akın"

Kaşlarımı çattım neden hepsi bu kadar endişeli görülüyordu ki ne olmuştu en son neden hiç bir şey hatırlamıyordum ne olmuştu bana ne olmuştu...

"N-Ne oldu ne-neden bu kadar mu-mutsuzsunuz"

Resmen kekelemiştim ve sesim titremişti duyduğum sesim ile kaşlarımı çatmıştım bu ben miydim ben mi konuştum biraz önce hadi canım olmaz olamaz ne olmuştu da ben bu haldeydim?

"Nisan sen ö-ölmüştün"

Evet doğru görmüştüm o ölmüştü Nisan ölmüştü...

"Ne ölmesi Akın o gün bizi kurtarmayı başardılar"

Kaşlarımı daha çok çatmıştım o gün derken ne demek istemişti ki?

"O gün derken baştan anlatın hemen"

Yavaş yavaş kendime gelmeye başlamıştım sesimden anlaşılıyordum kekemem gitmişti titrek sesim de yavaş yavaş gidiyordu ama hala anlamamıştım olayı bu yüzden her şeyi şu anda duymalıydım!

"Akın kaza günü Celal Abi sen ve ben kaza yaptığımız gün o gün sen kazada bayıldın ben uyanıktım bir şekilde uyanık kalmayı başarmıştım dışarıya tam çıkacaktım ki Fatih abi hemen arabanın yanına gelmeyi başarmıştı boğazımdan tutup beni boğmaya başladı dayanmaya çalıştım gayret ettim tam bayılacaktım ki yüksek bir ses koptu ve benim yüzüme kanlar sıçradı gözlerimi açtığımda kanlar içinde alnından kanlar akıyordu kimin vurduğuna baktığımda ise Celal abiydi son nefesini vermeden beni kurtardı onu hayatta tutmak için çok uğraştım ama maalesef bizi kurtaranı ben kurtaramadım ama seni kurtardım o gün Celal abinin telefonunu aradım ve hem bizimkileri hem de bir ambulansı aradım bu sayede bizi kurtardılar ve..."