Canlar nasılsınız? Çok bekletmeden bölüme geçelim
İyi okumalar 💜
Bir insan ne kadar parçaya ayrılabilirdi. Yüzlerce mi ? Binlerce mi ? Yoksa daha fazlamı ben ne kadar parçalanmıştım, bilmiyorum ama şunu biliyorum ruhum çoktan parçalara ayrılmıştı. O günün yanı ahmetin gelmesinin üzerinden 1 hafta geçmişti ne kadar aileme hep gülümseyip iyi olduğumu söylesemde değildim.
Herşey üst üste gelmişti , evdeki koruma sayısı artırılmıştı. Fark etmediğimi zannediyorlardı, ama herşeyin farkındaydım geceleri benim cehennemindi o karanlık beni içine çektikçe nefes alamıyor gibi hissediyorum bitmek bilmeyen ağlama krizleri güçlü olmak zorundaydım.
Ben zeynep asel sabancıydım , arkamda beni herzaman seven ailem vardı , kapı gibi arkamdaydılar , her kararımı saygıyla karşıladılar . Dava açılmıştı avukatım caner abiydi ateş abim ayarlamıştı, evet içimden böyle seslenicektim. Caner abiye bütün olayları anlatmıştım. Darp raporu almaya gidecektik bugün abilerimin hiçbirinin yaralarımı görmesini istemiyordum .
Odadan çıkıp merdivenlerden indim salonun ortasına gelince abimler ayağa kalktılar arabalara bindik kısa süren bir yolculuktan sonra hastaneye gelmiştik .
Arabadan indikten sonra amcamın odasına girdik kendisi başhekimdi.
Serkan amcam , alaz abi ve arda abi bizi bekliyorlardı. İçeri geçtiğinimizde arda abim ayağa kalkınca alaz abi de elini omzuma atıp beni başka odaya götürdü çabucak bitmesini istiyorum gözlerimi kapattım. " güzelim sırtına dokunabilirmiyim " arda abinin sorusuyla kafamı evet anlamında salladım.
"Siktir bunlar , bunlar ne böyle " diye fısıldadı. Dokunmasıyla ürpermiştim, yıllar önceyi hatırlatıyordu sanki o an sanki zaman durdu ve ben nefes alamadığımı sandım.
Kader diyeceksin kardeşim , bu bizim kaderimiz olması gerekiyormuş oldu diyeceksin ama hiçbir zaman boyun eğmeyeceksin
Kaderimiz , bizim kaderimiz zaman devam etti veya sadece benim için durdu belkide sırtıma soğuk birşeyin deymesiyle ne olduğunu bilmesem de onlara güveniyordum " başka bilmemiz gereken biryer var mı asel " sesi yumuşacıktı güldüm " yok " üstümü tekrar giydikten sonra ben alaz abi ile çıktık " bana anlatmamıştın asel ama sana kızmıyorum sadece kendini iyi hissettiğinde veya kötü hissettiğinde eğer istersen devam edebiliriz terapiye "
" Olmaz yani şuan iyiyim içimdeki sesi kontrol etmeyi öğrendim. İyiyim yani sorun yok !" Odaya girdik abimler ve amcamlar sesizdi bu sessizlik korkuttu beni hiç olmadığı kadar beni görünce sustular " ben eve geçiyorum işlerim var hem caner abiyle konuşacağım ararsanız ve açarım hadi görüşürüz"
İlk odadan sonra hastaneden çıktım , yalan söylemiştim caner abiyle buluşmayacaktım. Özür dilerim abilerim daha fazla kaldıramayacaktım. Olanları ,yaşananları ara sokaklardan sahile gidecektim ama çalan telefonu açtım babam aramıştı " babacım nerdesin söyle alayım seni sonrada biryerlere gidelim baba - kız tam o anda önümde siyah bir araba durdu
İçinden 4 adam çıktı hemen koşmaya başladım onların 1 adımı benim 3 adımımdı bir kişi kolumdan tutmuştu hemen elini ters çevirip göğsüne tekme attım ikisi kolumdan tuttu " BABA " o kadar bağırdım ki telefonda babamın " ASEL " demesi son duyduğum şeydi.
Azad sabancıdan :
O anlar benim için ölüm gibi birşeydi kızım benden yardım istemişti şuanda tüm sabancı aşireti, polisler, jandarmalar aseli benim güzel kızımı arıyorduk telefonum titremesiyle hemen numara bakmadan açtım bütün sabancılar buradaydık " azad " duyduğum sesle öfkeyle ayağa kalktım ahmet " güzel kızım şuan burda yanımda onun başına birşey gelmesini istemezsin değil mi ? Ve iğrenç bir kahkaha atmıştı
