sei

191 15 14
                                    

Το παρελθόν  δεν αλλάζει,
Και το μέλλον δεν πρέπει να 
Τιμωρηθεί  για αυτό.

Valentina

Ήμασταν στο αμάξι του Dante με προορισμό  το σπίτι μου . Είχα ξαπλώσει στο κάθισμα του δεν είχα όρεξη.  Δεκαπέντε  λέξεις. Δεκαπέντε  γαμημενες λέξεις κυκλοφορούν στο κεφάλι μου συνεχώς. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ.  Από την μία με κοροϊδεύει  μέσα στα μούτρα  μου ακι από την λλα είναι πατέρας μου ότι και να μου έχει κάνει τον αγαπώ.

Το κακό είναι ότι ο Dante δεν γνωρίζει  για την κοντρα που εχω από τον πατέρα  μου. Και η αλήθεια  είναι πως δεν θέλω να το μάθει. Ελπίζω  ,να μην κάνει καμία βλακεια ο πατέρας μου.

Ο πατέρας μου ο Γνωστός Maxwell   di Fuentes  . Πριν αναλάβω τα ηνία ήταν ο φόβος και ο τρόμος της Ιταλίας . Αλλά πάντα  στην πρωτιά ήταν οι Armano δηλαδή ο Dante   κι  ο Alex.

Φτάσαμε έξω από το σπίτι  μιυ

"Μην κατέβεις δεν θέλω να σε δει"
Του είπα ανοίγοντας  την πόρτα του αυτοκινήτου

Εκείνος μου έπιασε το χέρι Λία με συγκρατησε ,για να μην βγω από το αυτοκίνητο.

"Δεν υπάρχει  περίπτωση  να σε περιμένω τόση ώρα, πάμε κι κάθομαι,να σε κοιτάω διακόσιες  ώρες από το να κάτσω μέσα στο αυτοκίνητο  με 40 βαθμούς "
Μου γκρίνιαζε . Δεν ήξερε όμως ότι με τόσα πράγματα  που έχω , θα ευχόταν για το υπόλοιπο τις ζωής του να είχε μείνει στο αμάξι.

"Γκρινιάρη " του είπα αφού του τσίμπησα  το μάγουλο

"  Grazie amore" μου είπε κι έβγαλε το χέρι μου από το μάγουλο του.

Κατεβήκαμε και πήγαμε στην είσοδο.   Κοιταξα λιγο αγχωμένη  την πορτα μπροστα μου ,μεχρι που ο Dante χτυπησε το κουδουνι. Επειτα απο δυο χτυπηματα ακουστηκαν βηματα απο μεσα στο σπίτι.
Όλος περίεργος  , την άνοιξε ο πατέρας μου. Είχε αδιάφορο  βλέμμα. 

"Καλημέρα  σας"
Είπε ψυχρά

"Buongiorno papá  . Cosa fai?" Τον ρώτησα καθώς έμπαινα  μέσα στο σπιτι.

Εκείνος με κοίταξε απλά και μου απάντησε με ένα αδιάφορο  ύφος.
"Sto bene, Valentina.  Chi è il maestro?.  Με ρώτησε ελαφρώς ελαφρώς  αγριεμένος.

" Dante è un mio buon amico.' Τοι είπα εξίσου ήρεμα,  μη θέλοντας να δώσω δικαίωμα στον Dante.

"Piacere di conoscerti, giovanotto"
Dante  του εσφιξε το χέρι και χαμογέλασε σφιγμένα. Έβλεπα ότι κάτι είχε αρχίσει να καταλαβαίνει αλλά δεν έπρεπε να μάθει την αλήθεια.

La bellezza dell'imperfezioneOù les histoires vivent. Découvrez maintenant