Valentina
Μόλις μπήκαμε μέσα στο σπίτι του Dante ξανά έμεινα άφωνη. Η αλήθεια είναι πριν δεν παρατήρησα τις ωραίες λεπτομέρειες αυτού του σπιτιού. Ή μάλλον παλατιού. Είναι ένα τεράστιο σπίτι σε σκούρες αποχρώσεις. Το μαύρο κυριαρχεί παντού. Υπάρχουν δύο τεράστιες σκάλες στο καθιστικό που οδηγούν στον πάνω όροφο που είναι τα δωμάτια. Έξω σε μια από τις τρεις αυτές υπάρχει μια τεράστια σε έκταση πισίνα, που τώρα που είναι και βράδυ είναι ονειρική. Φαντάσου πως θα είναι τα άλλα δωμάτια. Βάζω στοίχημα ότι σε λίγο καιρό θα χάνομαι εδώ μέσα .
Παρατήρησα ότι με κοιτούσε ο Dante. Μάλλον κοίταγα το σπίτι περισσότερη ώρα από ότι υπολόγιζα .
"Θες να πάμε πάνω να δεις και τα δωμάτια ," μου πρότεινε απλά.
"Ναι εννοείται " ειπα γρήγορα.
Σιγά μην έχανα την ευκαιρία.
Πήγαμε πάνω και όπως το ειπα πιο πριν ,ήταν καταπληκτικά.
"Αυτό είναι το δωμάτιο σου. Ακριβώς απέναντι είναι το δικό μου. Από την αριστερή πλευρά είναι της Victoria's και απέναντι της του Alex. Όλα τα δωμάτια έχουν ενσωματωμένο μπάνιο και δωμάτιο ντουλάπα . Ελπίζω να σου αρέσει." Μου είπε λιτά
" Ευχαριστώ " είπα και το εννοούσα. Ήταν υπέροχα.
"Δεν χρειάζεται να λες Ευχαριστώ mia Valentina "
Έφυγε και πήγε στο δωμάτιο του αφήνοντας με να σκέφτομαι ξανά τις λέξεις που μου είπε πιο πριν λίγο.
Mia Valentina
Με λεει συνεχεια ετσι. Και δεν θα κρυψω πως μου αρέσει.
Αμάν πια αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να με λέει απλά Valentina πρέπει να το συνοδεύει με γλυκά επίθετα. Έλεος. Άλλο που δεν θέλω . Αλλά άλλο αυτό.
Μπήκα μέσα στο νέο μου δωμάτιο. Ήταν πανέμορφο.
Όλα είχαν αποχρώσεις με το αγαπημένο μου χρώμα. Μαύρο. Προχώρησα και είδα το δωμάτιο ντουλάπα μου.
Ήταν υπέροχη και αρκετά μεγάλη.
Πήγα να δω και το μπάνιο μου και ειλικρινά παραδέχομαι ότι αυτός ο άνθρωπος έχει γούστο.
Ήταν όλο υπέροχα . Αυτό τουλάχιστον οφείλω να το παραδεχτώ. Άρχισα να τακτοποιώ τα πράγμα μου μέχρι που χτύπησε η πόρτα .
" signora Valentina?" Ήταν αν δεν κάνω λάθος ένας του προσωπικού.
"Sí Martin "
ESTÁS LEYENDO
La bellezza dell'imperfezione
Misterio / SuspensoΚι όταν όλα τελιωνουν κάτι νέο αρχίζει. Αρχίζει όμως? Πονάει? Πονάει να αρχίζεις κάτι από το μηδέν όταν είχες τα πάντα? Είναι δύσκολο κα ζεις με ενε λιγότερο κομμάτι του εαυτού σου. Μπορείς να ζήσεις χωρίς το άλλο σου μισό? Και όταν όλα τελειώνουν...
