Mutlu sonlar bize uğrar mıydı? Peki ya masallar? Masalda gibi hissedebilir miydik kendimizi? Peki peki, masallarda da katiller var mıydı? Masallarda da kötüler cadılar yerine anne babamız mıydı?
***
"Aldırma," Kaşlarımı çatarak baktım bu sefer gözle...
SELAM! İlk bölümler biraz hızlı geçti, kabul ediyorum😁 Ancak artık daha detaylı bir anlatım kullanacağım...
Çok uzatmayayım.
Keyifli okumalar!
‼️OY VERMEYİ, YORUM YAPMAYI VE TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN ‼️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben aşık olmuştum. Başta hızlı gelişmişti her şey, anlamamıştım hiçbir şey... Savaş'ın bu bebeği kabullenişi, evlilik, bizim aramızdaki duygular... Fazla hızlıydı... Özellikle aramızda ki duygular.
Bu kadar hızlı aşık olunmazdı. O da bir bebeğe bu kadar çabuk alışamazdı, alışması normal de değildi.
Bütün bunları yıllar öncesine dayanan çocukluğumuza, çocukken onun bana duyduğu hislere mi vermeliydim gerçekten? Yoksa şüphe duymalı mıydım rol yapıyor mu acaba diye..?
Şüphe duyarsam aramızda ki herşeyin büyüsü bozulur muydu? Ayak uydursam daha da mı hızlandırdı olaylar?
Önceden aşık olmayı hak etmediğimi düşünürdüm. Sebebi de aşkın güzel bir şey olmasıydı. Güzel şeyleri hak etmediğini düşünüyordum hep kötü şeyler hak ettiğini düşünüyordum ancak Savaş Karahanlı çok güzel bir şeydi. Güzeldi ama ben neden bütün sevincime rağmen şüphe duyuyordum bazı şeylerden?
Yarım saatlik fotoğraf çekimi sonrası arabaya binip düğün salonuna gelmiştik. Şimdi ben gelinliğimle gelin odasındaydım. Savaş'ta damatlığı ile yanımda oturuyordu.
Salonda çalan roman havaları, halaylar, oyun havaları ve daha bir sürü ses gelin odasına kadar geliyor kulaklarımıza doluyordu. Sabah yanımda otururken sırtım ona yaslamıştım oysa ellerini omuzlarından aşağı atarak ellerini karnında birleştirmişti.
"Savaş," dedim sırtım hala onun göğsüne yaslıyken.
"Söyle yavrum," derin bir nefes alarak konuşmaya başladım.
"Benden önce hiç aşık oldun mu Savaş?"
Ucu açık ve tuzaklı bir soruyla ancak Savaş Karahanlı bu tuzağa yenilmedi.
"Senden önce aşkın varlığına inanmıyordum. Aşkı hep zaman kaybı olarak düşünüyordum ancak o gün o sitede ben salıncaklarda oturmuş sallanırken yanıma geldiğinde hah dedim, işte bu kız benim aşka olan inancım, daha çok küçükken yani maksimum 8-9 yaşlarındayken aşık oldum sana Çalıkuşu. Ben aşkın büyüsüne o zamanlar kapılmışım. Seni her gördüğümde çarpan kalbim 'sen bu kıza aşık oldun' diye bağırıyordu. Ben hep o sese kulaklarımı tıkamak istesem de kalbim izin vermiyordu, ben kulaklarımı kapatsam kalbim kendini belli edercesine göğüs kafesimikırarcasına vuruyordu. Bak Kızıl Çalıkuşu sen bana aşık olmayabilirsin bu normal bir şey. Zaten ben de herkesin beni seveceğini düşünmüyorum. Ki aşık olacaklarını düşünmüyorum yani bana aşık olmak imkansız geliyor bana. Ama ben sana aşığım ben de köpekler gibi aşığım. Sen beni sevme ben seni gene seviyorum. Eğer-"
