Mutlu sonlar bize uğrar mıydı? Peki ya masallar? Masalda gibi hissedebilir miydik kendimizi? Peki peki, masallarda da katiller var mıydı? Masallarda da kötüler cadılar yerine anne babamız mıydı?
***
"Aldırma," Kaşlarımı çatarak baktım bu sefer gözle...
Kızıl Çalıkuşu iki kitaplık bir seri olacak ancak okunma sayılarının ve oy sayılarının azıcık daha yükselmesi gerekiyor... Sizden ricam; bu kurguyu arkadaşlarınıza önermeniz, varsa sosyal medya hesaplarınızda Kızıl Çalıkuşu'na editler vesaire yaparak hesaplarınızda Kızıl Çalıkuşu'nu yaymanız... 13.BÖLÜMÜ YENİDEN OKUYUN ÇÜNKÜ BAYAĞI BİR DEĞİŞİKLİK YAPTIM...
Size güveniyorum ve sizi seviyorum aşklarım..😘❤️
15 veya 16. Bölümden sonra Kızıl Çalıkuşu dosyasını mail ile yayınevine yollayacağım...
KEYİFLİ OKUMALAR!
‼️OY VERMEYİ, YORUM YAPMAYI VE TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN‼️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bizim umudumuz solmuştu. Ancak şimdi Umut geldi ve tekrar umut etmeye başladık. Herşeyin iyi olacağını ummaya başladık. Saat akşam dokuz olmuştu ancak biz Umut'un camının önünde duruyorduk hâlâ. Sadece on iki saat sonra Su'yu normal odaya alacaklardı ve biz saatler sonra onu görecektik.
"Çalıkuşu, gel sana bir oda ayarlayalım da uyu biraz." Başımı iki yana salladım. "Çalıkuşu bak çok yoruldun zaten. Gel bir dinlen. Bebeğimiz de çok yoruldu. Hadi gözünü seveyim," aslında haklıydı; yorulmuştum, hâlsizdim de. Başımı salladım ve Savaş koluma girdi. Onun desteği ile ayağa kalktım. "Ama Su uyandığı zaman bana haber vereceksin, söz mü?" Başını salladı.
Sadece on dakikada bir odaya girip uykunun kolları arasına girmiştim. Son gördüğüm Savaş'tı. Savaş baş ucuma çektiği sandalyeye oturup beni izliyordu. Güneşin doğuşunu izler gibi izliyordu.
**
Gözlerimi araladığımda baş ucuma çektiği sandalyeye oturup uyuyakalan Savaş'ı gördüm. Yerimden kalkmak istesem de karnım yüzünden bu imkânsızdı. O sırada kapı tıklatılmadan açıldı. Toprak parlayan gözlerle içeri girdi ve arkasından kapıyı kapatmadan yanıma geldi. Ayak ucumda durdu ve kısa bir an uyuyan Savaş'a baktı.
"Su'yu normal odaya aldılar." Dedi kısık sesle. Gülümsedim ve tekrar kalkmak için bir hamlede bulundum ancak yine başarısız oldum. Bunun üzerine Toprak yanıma geldi ve kalkmama yardım etti.
"Teşekkür ederim," dediğimde sadece gülümsedi ve başını salladı.
"İyi misin?" Başımı salladım. "İyiyim iyiyim. Artık oturması kalkması çok zor," dediğimde gülümsedi. Savaş kıpırdanmaya başladığında ikimiz de ona döndük. Savaş yavaş yavaş gözlerini açtığında ben uzandığım sedyeden kalktım. Savaş'ın gözleri bir bana bir Toprak'a kaydı. Toprak ona günaydın dediğinde Savaş aynı şekilde karşılık verdi.
