Mutlu sonlar bize uğrar mıydı? Peki ya masallar? Masalda gibi hissedebilir miydik kendimizi? Peki peki, masallarda da katiller var mıydı? Masallarda da kötüler cadılar yerine anne babamız mıydı?
***
"Aldırma," Kaşlarımı çatarak baktım bu sefer gözle...
Sürprizz..! Bu bölümü salı yayınlayacaktım ama baktım ki bu bölüm uzun oldu, şimdi yayınlayayım dedim..😇☺️
Bölüm sonunda size bir sürprizim, bir de güzel bir şey var😇
Keyifli okumalar!
OY VERMEYİ, YORUM YAPMAYI VE TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN ‼️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Umut. Kurşun yediğim anda bile kalbimde koca bir umut ağacı vardı. Bebeklerimin ölmeyeceğine dair kocaman bir umut ağacı.
Bebeklerimin öldüğünü öğrendiğimde ise o ağaca biri balta vurmuştu. Bana kurşun sıkan kişi benim umut ağacıma balta vurmuştu.
Pencerenin önündeki çiçeğe su vermek isterken o pencereden bir kurşun girdi ve bebeklerimi aldı benden.
Pencerenin camı paramparça oldu. Sulamak istediğim çiçeğin saksısı yere düşerek parçalara ayrıldı.
Bedenime bir kurşun girdi.
Ve ben bebeklerimi kaybettim.
Dikişlerim patladıktan sonra aldığım sakinleştirici uyuturken şimdi uyanmıştım. Camdan baktığımda gece olduğunu anladım. Heryer karanlıktı. Ve benim her yerim ağrıyordu. Yaram ve basım çok ağrırken aslında en çok ağrıyan yerim... Kalbimdi.
Gözlerimi açtığımda odada sadece Barış Karahanlı vardı.
Savaş'ı görememiştim. Beni yalnız bırakmazdı.
Yatakta uzanırken Barış Karahanlı'yla göz göze geldim.
"Barış? Savaş nerde?"
SAVAŞ KARAHANLI'DAN
Arabayı son sürat kullanırken gideceğim yerde beni bekleyen bir piç vardı.
Araz Kaya.
Kendi kaşınmıştı. İki yıl önce onu uyarmıştım. Ancak o sadece şerefsizlik peşinde koşup bana yakalanıyordu. Ve bundan hiç pişman olmuyordu.
Deponun önüne geldiğimde sert bir şekilde durdurdum arabayı. Depodan içeri koca bir öfke ile girdiğimde deponun içindeki soğuk tenime çarpıyordu.
İleride hafif ışıklandırmalar kullanmıştık. Arkamdan gelen adım sesleri ile arkamdaki kişinin Toprak olduğunu anladım. Adım sesleri sert ve otoriterdi çünkü.
"Nerde o şerefsizin evladı?"
"İleriden sola döndüğünde görürsün. Buraya getirene kadar çok zorlamış bizim çocukları. Bende getirdiklerinde biraz hırpaladım bunu. Gerisi sende," aynı hizadan yürümeye başladığımızda yüzündeki sert ifadeyi profilinden gördüm. Hep böyleydi. Sert ve soğuk.
