KIZIL ÇALIKUŞU(+18)

24.Bölüm: BABA KATİLİ

HELLOOOĞ!

Daha dakikalar oldu bölüm atalı ama size kıyamadım ve tekrar bölüm attım...

Sonraki bölümümüz final bölümü🥲

Neyse çok uzatmayayım ama bölüm sonunda şok olcanızzzzz☺️

Bölüm sonunun final hakkında size neler düşündürdüğünü yorum yaparak bana bildirin cancanlarrr☺️

Keyifli okumalar!

OY VERMEYİ, YORUM YAPMAYI VE TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN CANLARIMMM

Size bir şey diyeyim mi? En güçlü ve en acımasız duygu bence nefret...

Nefret duyduğunuz kişi babanız bile olsa, nefret sizi babanıza karşı acımasız bir insan yapıyordu.

Bunu şuanda o kadar net yaşıyordum ki...

Savaş gözlerim önünde işkence yapıyordu... Evet, yine yapıyordu. Bu sefer işkence yaptığı kişi ise babamdı. Ve ben bunu izliyordum.

Babamın acı dolu haykırışları deponun soğuk duvarlarına çarpıyor, kulaklarıma vuruyordu. Ama o sesler kalbime uğramıyordu çünkü benim babama duyduğum nefret beni ona karşı acımasız biri yapmıştı.

Savaş babamın bir parmağını daha kopardığında midem daha fazlasına katlanamaz falan sanmıştım. Ancak dümdüz baktım olanlara. Ne bir duygu, ne de en ufak bir acıma. Hiçbir şey. Ben babama karşı hiçbir şey hissetmiyordum.

"Çiğne lan şunu, çiğne!" dedi Savaş parmağı babamın ağzına sokarken. Babam çiğnemediği için çenesini tutup kendisi çiğnetti ona.

Ben yine de dümdüz bir şekilde, ifadesizce baktım olanlara. Midem bile bulanmadı.

Babam az önce işediği, bacaklarının önünde duran kovaya kustuğunda kusmuğunda ki et parçalarını gördüm.

Savaş babamın bacaklarının önünde ki kovayı aldı ve babamın ağzına götürdü. Babamın ağzını açtırıp kovadaki her şeyi onun ağzına boşalttığında arkada ki adamlardan biri daha fazla dayanamayacağını söyleyerek dışarı çıktı.

O kovada kan, kusmuk ve kendi tuvaleti vardı. Savaş babama bu üçünün karışımını içirmişti.

Daha fazla izlemek istemedim çünkü daha da kötü şeyler yapacağını bildiğimden kusmak istemedim ve dışarı çıktım.

Ben depodan çıktığımda depoda birkaç adam, babam ve ona işkenceler yapan kocam kalmıştı sadece.

SAVAŞ KARAHANLI'DAN...

İşkence yaptığım adam karımın babasıydı. Lafımı geri alıyorum. Alçin'in böyle bir babası olmamalıydı. Gerçi bu adam bir baba mıydı, orası tartışmaya bile kapalı.

"Nasıl yaptın lan kızına? Nasıl dövdün lan onu? Sen onu nasıl öldürmeye çalıştın!?" Kan kusarken boğuk bir şekilde cevap verdi bana.

"O benim kızım değil. O s-sadece koca bir utanç kay-" Suratının ortasına attığım yumrukla burnundan gelen ses kulaklarıma doldu ve o iğrenç cümlesini tamamlayamadı.

"Neden utanç kaynağı lan? Ne utancından bahsediyorsun sen bana? Erkek olmadığı için mi utandın lan ondan?" Ben ona bakmaya kıyamazken, onu unuttuğum için ölmek isterken bu adam ona neler yapmıştı.